30 Μαΐ 2016

AVON Review: Σαμπουάν Advance Techniques by AVON


Από την αρχή της συνεργασίας μου με την εταιρεία καλλυντικών AVON, πολλές νέες πελάτισσες μου έλεγαν για τα προϊόντα της σειράς Advance Techniques. Για τα εν λόγω προϊόντα πάντα άκουγα τα καλύτερα. Ήρθε λοιπόν και η δική μου σειρά. Τους τελευταίους έξι μήνες, άρχισα γενικά να χρησιμοποιώ προϊόντα που δεν χρησιμοποιούσα, και από τα οποία έμεινα πολύ ικανοποιημένη. Ανάμεσα σε αυτά τα προϊόντα είναι και τα σαμπουάν της σειράς Advance Techniques. 

Είναι η πρώτη φορά που αγοράζω σαμπουάν από την εταιρεία καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή, τα λατρεμένα προϊόντα, που έπαιρνα, μετά μανίας, ήταν τα αφρόλουτρα της. Ομολογώ πως έχουν γίνει μεγάλη αγάπη μου τα συγκεκριμένα σαμπουάν, παρά το ακριβό, κάποιες φορές, κόστος τους. Σαμπουάν για όλους τους τύπους μαλλιών. Σαμπουάν για βαμμένα μαλλιά. Τα περισσότερα σαμπουάν συνδυάζονται και με μαλακτικό για λάμψη. Κυκλοφορούν σε 250, 400 και 700 ml. 
Προσωπικά ξεκίνησα με το σαμπουάν που παρήγγειλε η αδερφή μου για εκείνη και μετέπειτα αγοράστηκε και από εμένα, το Σαμπουάν με Μαροκινό Αργανέλαιο. Η τιμή του είναι αρκετά καλή ωστόσο πολλές φορές βγαίνει και σε προσφορά με ακόμα μειωμένη τιμή. Η συνέχεια ανήκε στο σαμπουάν που πλέον δεν αποχωρίζομαι ποτέ...έχοντας πιτυρίδα χρόνια τώρα έπαιρνα ειδικά σαμπουάν από φαρμακείο τα οποία κόστιζαν το ένα κοντά στα 10€. Εδώ και έξι μήνες όμως το σαμπουάν από τη σειρά της Advance Techniques, μου έχει λύσει τα χέρια. Αναφέρομαι στο σαμπουάν Anti-Dandruff Κατά της Πιτυρίδας. Έχω πάρει πλέον αρκετά σαμπουάν από τη συγκεκριμένη σειρά και πραγματικά θεωρώ πως είναι τα καλύτερα σαμπουάν που έχει βγάλει η AVON. 

Σαμπουάν που κυκλοφορούν από τη σειρά Advance Techniques:
  1. Λάμψης
  2. Κατά της πιτυρίδας
  3. Μαροκινό Αργανέλαιο
  4. Απόλυτος Όγκος
  5. Αναδόμησης
  6. Για βαμμένα μαλλιά
  7. Supreme Oils
  8. Absolute Perfection
Περισσότερες πληροφορίες για το κάθε σαμπουάν μπορείτε να δείτε εδώ.
Αν δεν έχετε χρησιμοποιήσει ακόμα κάποιο σαμπουάν αυτής της σειράς, μάλλον είναι καιρός να τα προσθέσετε στη λίστα σας.

25 Μαΐ 2016

Η αληθινή ιστορία του Γιάννη του Δήμαρχου από το χωρίον Μεταξάδες


Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς χορούς της Θράκης είναι ο ζωναράδικος. Αυτός ο ρυθμός των 6/8 άλλους τους ξεσηκώνει για χορό, άλλους τους συγκινεί, άλλους τους μεταφέρει σε εποχές πολύ μακρινές από το σήμερα. Είναι όμως η μελωδία ή ο στίχος, αυτό που τελικά ξυπνά τα συναισθήματα στους ανθρώπους;

Στη στιχομυθία πάντως, είναι γεγονός ότι οι Θρακιώτες είχαν ταλέντο! Το ταλέντο αυτό, το οποίο φαίνεται να ξεπήδησε μέσα από την ικανότητα των προγόνων μας να μελοποιούν περιστατικά της καθημερινής τους ζωής, καταδεικνύει, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του τα τραγούδια, τον μάλλον «πολύπαθο» χαρακτήρα αυτής.


Βασικός δε θεματικός κύκλος, γύρω από τον οποίο στροβιλίζονται οι στίχοι, τι άλλο; Οι ερωτικές περιπτύξεις!

Μια περίπτωση αποδεικτική των παραπάνω παρατηρήσεων, είναι και το τραγούδι που φέρει τον τίτλο «Στου Τουκμάκι Μεταξάδες» ή κατ’ άλλους «Βασιλκούδα» ή «Γιάννης Δήμαρχος» και χορεύεται σε ζωναράδικο ρυθμό.

Στο Τοκμάκι, στ’ς Μεταξάδις, Γιάννης Δήμαρχος. Άιντι Βασιλκούδα μ’ .
Γιάννης έχει τρεις γυναίκις κι άλλην αγαπάει. Άιντι Βασιλκούδα μ’ .
Θα χουρίσει τη Θοδώρα, θα πάρ’ τη Βασιλ’κή. Άιντι Βασιλκούδα μ’ .
Μάνα της την ουρμηνεύει, την παρακαλεί. Άιντι Βασιλκούδα μ’ .
-Βασιλ’κούδα μ’ μην τον παίρνεις, του Γιάνν’ του χουβαρντά. Άιντι Βασιλκούδα μ’ .
Γώ τουν Γιάννη σαν δεν πάρω, δεν παντρεύουμι. Άιντι Βασιλκούδα μ’ .
Γιάννης είν’, μανά μ’ σαρμπέζης, είνι Δήμαρχος . Άιντι Βασιλκούδα μ’ .

Ο… σκανδαλιάρης Δήμαρχος γεννήθηκε το 1881 και απεβίωσε το 1962. Ο Ιωάννης Μαντάς ή Μαντούδης, όπως ήταν το πλήρες όνομα του, διετέλεσε Μουχτάρης κατά τα τελευταία χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας και κατά τις αρχές της ελληνικής διοίκησης.


Όσον αφορά τα πιο ενδιαφέροντα της ζωής του, ο πρώτος επίσημος έρωτας του περιβόητου Γιάννη, Δήμαρχου ήταν η Τριανταφυλλιά, γενηθείσα το 1884. Η Τριανταφυλλιά όμως λίγα χρόνια μετά το γάμο τους, αποδήμησε εις Κύριον, αφήνοντας τον Γιάννη χήρο.

Ο Γιάννης όμως, μιας και απ’ ότι φαίνεται δεν άντεχε τη μοναξιά, δεν πτοήθηκε! Αντιθέτως, σχετικά σύντομα, παντρεύτηκε με τη Δέσποινα, η οποία ήταν ένα χρόνο μικρότερη του. Το 1910 δε γεννιέται η κόρη τους, Ζωή.

Η ζωή παρ’ όλα αυτά, του επιφύλασσε κι άλλο βαρύ χτύπημα. Τα επόμενα χρόνια ο Γιάννης επιστρατεύεται λόγω τον βαλκανικών πολέμων στην Ανδριανούπολη. Στην επιστροφή, τον περιμένει ένα πολύ δυσάρεστο νέο! Εξαιτίας μια επιδημίας που είχε πέσει στο χωριό, πέθαναν και ή γυναίκα και η κόρη του.

Ο πιο διάσημος και πολυτραγουδισμένος Δήμαρχος της Θράκης είναι γεγονός ότι και πάλι δεν μαυροφορέθηκε για πολύ. Λίγους μήνες αργότερα, παντρεύεται την Μαρία Τσιακιρούδη, γεννηθείσα το 1886, γνωστή στο χωριό με το προσωνύμιο Θοδώρα ή Θοδωρούλα. Με τη Θοδώρα όμως δεν κατάφερε να κάνει παιδιά.

Έτσι, επειδή του φάνηκε βαρύ να μην συνεχιστεί το γονίδιο του, χωρίζει και με την Θοδώρα και παντρεύεται την γνωστή σε όλους, Βασιλική Μπακαλούδη ή αλλιώς Βασιλκούδα, η οποία έζησε μέχρι το 1975. Όπως ήταν φυσικό για τα δεδομένα της εποχής, ο τέταρτος αυτός γάμος δεν έγινε δεκτός ποτέ από την Εκκλησία. Παρά όμως, τις αντιρρήσεις τόσο της οικογένειας της Βασιλικής όσο και του κοινωνικού τους περίγυρου, ο Γιάννης και η Βασιλική έζησαν ευτυχισμένοι μέχρι το τέλος της ζωής τους, έχοντας ως συντροφιά και τα τρία τους παιδιά τον Χρήστο, την Τριανταφυλλιά και τον Παναγιώτη.

Αυτά τα ολίγα συνέβησαν κάποτε στην μικρή κοινωνία των Μεταξάδων!Και μάλλον ήταν αρκετά για να αποδείξουν κι αυτά, ότι οι πραγματικές ιστορίες αγάπης (είτε μιας, είτε πολλών όπως στη δεδομένη περίπτωση) πάντα είναι άξιες σχολιασμού. Η διαφορά όμως με το παρελθόν, είναι, ότι τότε ο σχολιασμός αυτός, γινόταν με δημιουργικό τρόπο, με την έμπνευση στίχων. Ενώ σήμερα το πολύ πολύ να ειπωθούν σε κανένα status στο facebook και να τεθούν στη διάθεση του κοινού, για like ή αντιδράσεις του τύπου «τέλειο» ή «ουάου»!!!



Ελένη Τσακαλδήμη 
με πηγές από: Χρόνης Αηδονίδης «Τραγούδια και Σκοποί της Θράκης»

21 Μαΐ 2016

«Νερ για δγείτι αφιγκραστείτι»: Η νέα δουλειά της Εβρίτικης Ζυγιάς με "Τα Δίδυμα Τείχη"



Ένας νέος δίσκος, έρχεται να μπει στη συλλογή όσων λατρεύουν την ελληνική και δή θρακιώτικη παράδοση. Ο δίσκος με τίτλο «Νερ για δγείτι αφιγκραστείτι» που σημαίνει «Κάντε ησυχία και ακούστε» είναι η νέα δισκογραφική δουλειά που παρουσιάζει ο Εκπολιτιστικός Λαογραφικός Σύλλογος "Τα Δίδυμα Τείχη" σε συνεργασία με το παραδοσιακό μουσικό σχήμα «Εβρίτικη Ζυγιά»

Οι φίλοι της παράδοσης, σίγουρα θα γοητευθούν από αυτήν την νέα αξιόλογη δουλειά, μιας που εκτός από τα τραγούδια που προήλθαν από καταγραφές των μελών του συλλόγου και του συγκροτήματος, έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσει και ένα μοναδικό ένθετο 136 σελίδων,που περιλαμβάνει στις σελίδες του, την ιστορία των χωριών της Μακράς Γέφυρας και το πως προήλθαν τα ονόματα τους(αναφέρεται η πρώτη τούρκικη ονομασία σε ξεχωριστό πίνακα) καθώς και λαογραφικά στοιχεία του κάθε οικισμού. Όλα αυτά προέρχονται από καταγραφές και μαρτυρίες των κατοίκων που κατοικούν σήμερα στα χωριά. 

Ακόμη δίνονται λεπτομερείς περιγραφές για την ανδρική και γυναικεία ενδυμασία, που φορούσαν οι κάτοικοι μέχρι και το 1990. Επιπλέον πλούσιο φωτογραφικό υλικό που προέρχεται από το αρχείο του συλλόγου "Τα Δίδυμα Τείχη", του Μορφωτικού Συλλόγου Ισαακίου, του ΚΑΠΗ Ισαακίου, του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιγινίου, της Ασπρογέρακα Αθανασίας, της Καραμπασίδου Ελένης, της Καραμπασάκης Παρασκευής και της Γκιρτζιμάνη Αποστολίας. 

Στον δίσκο συμμετέχουν και ο Σταύρος Χαλιαμπάλιας, που έγινε γνωστός από το The Voice, o Βαγγέλης Παπαναστασίου, Αναστάσιος Θεοδωράκης, Ζωή Παπαδάκη (τραγουδά στο κομμάτι 4), Χρυσούλα Ποτίδου (τραγουδά στο κομμάτι 7).Όλα τα τραγούδια ερμηνεύουν μέλη του Εκπολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου Διδυμοτείχου "Τα Δίδυμα Τείχη".  


Σύμφωνα και με τον πρόεδρο του συλλόγου, Απόστολο Πολυσάκη ο δίσκος είναι μία μοναδική ολοκληρωμένη δουλειά που παρουσιάζει όλες τις πτυχές ιστορίας και λαογραφίας των χωριών αυτών.


Ο δίσκος περιέχει 14 ανέκδοτα τραγούδια από χωριά της Μακράς Γέφυρας και προς το παρόν διατίθεται από τα «Δίδυμα Τείχη» και την Εβρίτικη Ζυγιά. Όσοι ενδιαφέρονται να το αποκτήσουν μπορούν να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο 2553026726 ή στο e-mail didymateichi@yahoo.gr ή στο evritikizygia@gmail.com.

Εξώφυλλο & Οπισθόφυλλο

Ακούστε αποκλειστικά από το κανάλι μου το τραγούδι "Βαριά βαριά συννέφιασι"

Ακούστε από το κανάλι του συλλόγου "Τα Δίδυμα Τείχη" αποσπάσματα τραγουδιών καθώς και το ομότιτλο τραγούδι.



20 Μαΐ 2016

CineReview: Somnia (Before I Wake)

Ο Mike Flanagan (Absentia, Oculus) γράφει και σκηνοθετεί μια ταινία που πέρασε από χίλια κύματα όταν η εταιρία παραγωγής της Relativity Media χρεοκόπησε πριν μερικούς μήνες. Το Somnia είναι μια ταινία θρίλερ που περιέχει στοιχεία τρόμου αλλά και κοινωνικού δράματος. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τους Thomas Jane και Kate Bosworth. Μαζί τους ο Jacob Tremblay, το νέο παιδί-θαύμα του Hollywood, που μας πρωτοσυστήθηκε από την ταινία βασισμένη σε βιβλίο, το Room.


ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Somnia (Before I Wake) 
Σκηνοθεσία: Mike Flanagan
Πρωταγωνιστούν:  Jacob Tremblay, Thomas Jane, Kate Bosworth, Annabeth Gish, Scottie Thompson,κ.α
Είδος Ταινίας: Θρίλερ/Τρόμου/Μυστηρίου
Έτος Παραγωγής: 2016
Διάρκεια: 97΄


ΥΠΟΘΕΣΗΜετά το θάνατο του μικρού τους γιου, ο Μαρκ και η Τζέσι υιοθετούν τον οκτάχρονο Κόντι και ανακαλύπτει πως αυτό φοβάται να πέσει για ύπνο. Αρχικά το αποδίδουν αρχικά σε ψυχολογικά τραύματα από το ασταθές περιβάλλον των προηγούμενων οικογενειών με τις οποίες διέμενε. Η πραγματική αιτία όμως είναι ότι τα όνειρα του Cody γίνονται πραγματικότητα, την ώρα που εκείνος κοιμάται. Τη μια στιγμή βλέπουν την εντυπωσιακή φαντασία των ονείρων του να γίνεται πράξη και την επόμενη την τρομακτική φύση των εφιαλτών του. Για να σώσουν την νέα τους οικογένεια, η Jessie και o Mark θα αρχίζουν μια έρευνα για να βρουν τι κρύβεται πίσω από τους εφιάλτες του Cody.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Από την αρχή της ταινίας η ατμόσφαιρα δε θύμιζε ταινία θρίλερ και όσο περνούσε η ώρα, η ταινία παρέπεμπε σε ιστορία του Stephen King. Ένα μικρό παιδί που δεν θέλει να κοιμηθεί γιατί κάτι τον τρομάζει, παίρνει χάπια, κρυφά από τους γονείς που μόλις τον υιοθέτησαν, οι οποίοι δεν ξέρουν αρχικά με τι να κάνουν και μετά θέλουν να μάθουν και να τον βοηθήσουν. Η ιστορία είναι έξυπνη και αρκετά συμπαθητική αλλά έχει αρκετά κενά. Ελάχιστες σκηνές τρόμου που έρχονται ξαφνικά χωρίς νόημα απλά μπήκαν για να "τρομάξουν" λίγο τον θεατή. Επιπλέον αργή και προβλέψιμη εξέλιξη χωρίς ανατροπές με ένα δυνατό και συγκινητικό φινάλε που άρμοζε. Η ιστορία της ταινίας μου θύμισε την ταινία Babadook, όποιος δεν την έχει δει την προτείνω. Γενικά η ταινία ήταν καλή αλλά ως ταινία θρίλερ/μυστηρίου ήταν κάτω του μετρίου. 

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Οι λάτρεις του είδους ταινιών θρίλερ, θα απογοητευτούν. Η ταινία ωστόσο βλέπεται ευχάριστα.   

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5/10

TRAILER

_______________________________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει

18 Μαΐ 2016

ΑΕΚ: Επιστροφή με τίτλο

Το «ερχόμαστε» είχε γίνει το μότο της ΑΕΚ στη διετία της επανεκκίνησης της ομάδας. Πριν από μερικούς μήνες το ρήμα...άλλαξε χρόνο. «Ήρθαμε». Και χθες το βράδυ άλλαξε και το ρήμα. «Θρονιαστήκαμε». Η «Ένωση» στον θρόνο του Κυπελλούχου. Έπειτα από μια δύσκολη πενταετία, κατά την οποία ο «Δικέφαλος» πέρασε πολλά και διάφορα, που οι οι οπαδοί θέλουν να τα διαγράψουν από τη μνήμη τους, το μάνταλο της τροπαιοθήκης άνοιξε πάλι. Το άνοιξε ο Μάνταλος που αναδείχτηκε και ο MVP του τελικού.

Η χθεσινή δεν ήταν απλά μια νίκη ούτε μια κούπα για την ΑΕΚ...ήταν κάτι παραπάνω. Ήταν πολλά παραπάνω. Μια κατάκτηση που σηματοδοτεί την εδραίωση του club στην ιστορική του θέση, στο υψηλότερο επίπεδο ανταγνωνισμού. Ένα 2-1 που αξίζει περισσότερο απ΄όσο ένα ψυχρό σκορ, η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που νίκησες φέτος τον Ολυμπιακό δύο φορές, με τη δεύτερη να είναι η πιο φαρμακερή. Η συγκεκριμένη επιτυχία γεμίζει περηφάνια τον «κιτρινόμαυρο» λαό και του υπόσχεται ημέρες δόξας. Η χθεσινή νίκη δεν αποτελεί ταβάνι, αλλά αφετηρία για τα καλύτερα. Αυτό είναι το μήνυμα, αυτό θέλουν να πιστεύουν όλοι όσοι αγαπούν και υπηρετούν από οποιοδήποτε πόστο την ΑΕΚ. 

Εν κατακλείδι δεν ήταν μια επικράτηση επί μιας άσχετης ομάδας, αλλά επί του Ολυμπιακού, της ομάδας που εδώ και χρόνια με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο κατακτά και σαρώνει τους τίτλους. Της ομάδας που ας μην ξεχνάμε στέφθηκε πριν λίγο καιρό πρωταθλήτρια.

___________________________________
Σαν ΑΕΚτσού και φανατική κυρίως μου ήταν αδύνατο, να μην χάρω με αυτήν την μεγάλη επιτυχία της ομάδας μου...Όπως αναφέρουν και οι εφημερίδες ο κιτρινόμαυρος λαός συμπεριλαμβανομένου κι εγώ μέσα σε αυτούς, τα συναισθήματα που πηγάζουν μετά από αυτόν το τίτλο, στην επιστροφή της ομάδας φέτος στην πρώτη κατηγορία είναι: 
Περηφάνια, Δόξα, Δύναμη, Αξιοπρέπεια, Χαρά

Αυτή είναι η ΑΕΚ, αυτή είναι η ομάδα μου, αυτή είναι η ιστορία της!!!
Η ΑΕΚ που νίκησε την ΜΙΛΑΝ μέσα στο ΟΑΚΑ......
Η ΑΕΚ που το 2002-2003 έπαιζε στα ίσα με ΡΕΑΛ...
Η ΑΕΚ που έφερε με την ΡΟΜΑ 1-1 στο 90'........
Η ΑΕΚ που την περίδο 2006-2007 νίκησε τον Ολυμπιακό με 4-0.....
Η ΑΕΚ που το 2010 νίκησε μέσα στο Καραϊσκάκη με 1-2....

Μια ΑΕΚ με μια ιστορία που ο καθένας θα ζήλευε....
Φτάσαμε στο 2013 που ο Ολυμπιακός,οι διαιτητές, η ΕΠΟ και η άχρηστη διοίκηση μας μάς έριξαν.....
ΓΙΑΤΙ ΑΕΚ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ.

Φωτογραφίες από το αρχείο μου



14 Μαΐ 2016

Ο τοίχος της καλοσύνης

Μια νέα πρωτοβουλία που ήρθε στη χώρα μας εδώ και λίγους μήνες είναι «Ο τοίχος της καλοσύνης», η οποία αφορά μια προσπάθεια ανακούφισης χιλιάδων αστέγων. Η κίνηση αυτή, που προήλθε από το Ιράν, ήρθε και στην Ελλάδα και μάλιστα είχε μεγάλη ανταπόκριση. Αφορμή φυσικά αυτής της ανάρτησης είναι ότι αυτός ο τοίχος στήθηκε και στο δικό μου σχολείο, το σχολείο της γειτονιάς μου, το σχολείο που φοίτησα για έξι χρόνια και το σχολείο που φέτος, βρίσκομαι κάτω από άλλες συνθήκες...συνθήκες εργασίας ως σχολική νοσηλεύτρια μέσα από τα γνωστά πεντάμηνα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ.



«Ο τοίχος της καλοσύνης» είναι μια ιδέα που ταξίδεψε γρήγορα σε όλες στις χώρες της Ν.Α Ασίας και του αραβικού κόσμου. Στην Ελλάδα, την αρχή στην κίνηση αυτή, έκανε μία ομάδα από την Λάρισα, που ξεκίνησε στο τέλος του περασμένου Δεκέμβρη. Η σκέψη και η ιδέα απλή. Να δώσουν φαγητό και ρούχα σε αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά με αξιοπρέπεια, τοποθετημένα με κρεμάστρες στους τοίχους που θα ετοιμαστούν. 


Πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα, έχουν τοποθετήσει κυρίως σε σχολεία, τον «Τοίχο της καλοσύνης». Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ηράκλειο, Κρήτη, Ρόδος, Καλαμάτα, Γιάννενα, Κομοτήνη. Ανάμεσα σε αυτές και η πόλη μου, η Αλεξανδρούπολη. Τρία σχολεία της πόλης έχουν τοποθετήσει στην είσοδο του σχολείου τον «Τοίχο της καλοσύνης»



Αναλυτικά οι πόλεις που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία (αν ξεχάσω κάποιο ας μου αφήσετε σχόλιο): 




«Εάν δεν χρειάζεστε κάτι, αφήστε το εδώ. Εάν το χρειάζεστε, πάρτε το».
«Αν σου περισσεύει άσ΄ το, αν το χρειάζεσαι πάρ΄ το»
Με τέτοιου τύπου εκφράσεις βάφονται οι τοίχοι της καλοσύνης σε όλη την Ελλάδα. 

Ο τοίχος της καλοσύνης στην Αλεξανδρούπολη

Η αρχή έγινε με το 1ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης, όπου σε συνεργασία με την Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, δημιούργησε τον πρώτο τοίχο της καλοσύνης. 

Η συνέχεια ανήκει στο σχολείο μου, το 9ο Δημοτικό Σχολείο Αλεξανδρούπολης (παρακάτω φωτογραφίες). 


Κι ένας τρίτος τοίχος δημιουργήθηκε στο παλιό Νοσοκομείο της πόλης.

Παρά τη θετική ανταπόκριση που είχε ο κόσμος, φυσικά δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν και οι καχύποπτοι, και όχι άδικα. Δηλαδή ότι μπορεί να τα πάρουν κάποιοι που δεν τα έχουν τόση ανάγκη. Σαν ελληνικός λαός έχουμε δείξει ότι είμαστε ευαίσθητοι και ότι όταν θέλουμε κάτι, το καταφέρνουμε. Ελπίζω οι τοίχοι της καλοσύνης να μοιράσουν πολλά χαμόγελα και να είναι μία μικρή βοήθεια.

11 Μαΐ 2016

12 Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή

Σήμερα παρά τις δύσκολες εργασιακές συνθήκες αγωνίζονται καθημερινά βελτιστοποιώντας και προσφέροντας ποιοτικές υπηρεσίες υγείας στην κοινωνία και στους πολίτες. Ο λόγος φυσικά γίνεται με αφορμή την αυριανή ημέρα, την 12η Μαΐου. Με πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτικής (ICN - International Council of Nurses) κι ως ένδειξη για την ελάχιστη πράξη ηθικής ανταμοιβής στο έργο αλλά και την προσφορά όλων των νοσηλευτών σε όλο τον κόσμο, η 12η Μαΐου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή και εορτάζεται κάθε χρόνο.


Λίγο πριν χαράξει η 12η Μαΐου δημοσιεύω, μια «Κραυγή αγωνίας» από τον Λάμπρο Λιάπη με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Νοσηλευτών



Για αύριο. Για σήμερα. Για χτες. Για πάντα.
Θα γιόρταζα, αν είχα έστω κι έναν συνάδελφο δίπλα μου στη βάρδια. Δεν έχω.
Θα γιόρταζα, αν δε γινόμουν 40 κομμάτια, αφού οι 40 ασθενείς που έχω να νοσηλεύσω με θέλουν ταυτόχρονα δίπλα τους.
Θα γιόρταζα, αν κατάφερνα να τους παρέχω τις υπηρεσίες υγείας που τους αρμόζουν.
Θα γιόρταζα, αν δεν άκουγα χιλιάδες άνεργες φωνές απελπισίας, διψασμένες για προσφορά.
Θα γιόρταζα, αν δε μάτωνα τα χέρια μου καθώς πίεζα τον υποκλείδιο καθετήρα που έβγαλε ένας διεγερτικός ασθενής στα ΤΕΠ.
Θα γιόρταζα, αν δε δεχόμουν καθημερινά bullying από ορισμένους (ξέρεις από αυτούς που λένε, ''εγώ σας πληρώνω''), αλλά και από άλλους.Θα γιόρταζα, αν δε κινδύνευα τη νύχτα από τον μεθυσμένο με το μαχαίρι.Θα γιόρταζα, αν δεν είχα να τακτοποιήσω 17 εισαγωγές.Θα γιόρταζα, αν δε μου χρωστούσαν άδειες περσινές, 50 ρεπό και κάτι χιλιάδες ευρώ.Θα γιόρταζα, αν τα λόγια των υψηλά ιστάμενων της 12ης Μαΐου, τηρούνταν στη πράξη όλο το χρόνο. Θα γιόρταζα, αν πληρωνόμουν ανάλογα με αυτό που προσφέρω.
Θα 
γιόρταζα, αν δεν έπρεπε να καλύψω τη συνάδελφο που αρρώστησε από υπερκόπωση κι έτσι κάνω διπλοβάρδια.
Θα γιόρταζα, αν δε με έβλεπαν μόνο σα τεχνίτη, αλλά και σαν επιστήμονα.
Θα γιόρταζα, αν δε περίμεναν στη γωνία να μου φορτώσουν λάθη και παραλείψεις άλλων.
Θα γιόρταζα, αν ζούσε και η κοπέλα που σκοτώθηκε για το καθήκον.
Θα γιόρταζα, αν τις υποσχέσεις που σου έδωσαν, τις τηρούσαν.
Θα γιόρταζα, αν οι λίγες φωνές που μαρτυράνε τις πολλές αλήθειες, πήγαιναν σε ανοιχτά μυαλά και αυτιά.
Θα γιόρταζα, αν υπήρχαν κι άλλοι συνοδοί που θα μου έλεγαν, ''πώς αντέχεις αυτή τη δουλειά; Είστε ήρωες με τις συνθήκες που δουλεύετε''.
Θα γιόρταζα, αν δεν έβλεπα τη συνάδελφο να είναι μισολιπόθυμη στη μέση της βάρδιας, μη έχοντας προλάβει να πιει ούτε ένα ποτήρι νερό.
Θα γιόρταζα, αν στη θέση μου έμπαιναν όλοι οι υπόλοιποι για μια μόνο βάρδια. Θα καταλάβαιναν τότε.
Θα γιόρταζα, αν γυρνούσα σπίτι και κατάφερνα να αδειάσω έξω απ' αυτό, όλες τις εικόνες που είχα μαζέψει στο 8ωρο μου.
Θα γιόρταζα, αν η 12η Μάη, είχε συνέχεια και τον υπόλοιπο χρόνο.
Θα 
γιόρταζα, αν ένιωθα ότι μπορώ να γιορτάσω.
Σε μια κατάσταση εντελώς εχθρική, δε γιορτάζεις.
Τα νοσοκομεία θέλουν νοσηλευτές.
Η νοσηλευτική θέλει 
νοσηλευτές.
Οι ασθενείς θέλουν 
νοσηλευτές.
Τα κρεβάτια 
θέλουν νοσηλευτές.
Οι γιατροί 
θέλουν νοσηλευτές.
Οι νοσηλευτές 
θέλουν να είναι νοσηλευτές.
Εγώ προσπαθώ να είμαι. Όσο προσπαθώ, θα υπάρχει ελπίδα.
Όσο υπάρχει ελπίδα, θα έρθουν κι άλλοι.
Προσπάθησε κι εσύ, μαζί μου.
Για σένα πρώτα.
Δε γιορτάζω άπλα και τυπικά, στις 12 Μαΐου.
Γιορτάζω κάθε φορά που κάποιος μου σφίγγει το χέρι.

Γιορτάζω κάθε φορά που νιώθω ότι έπραξα αυτό που πρέπει.
Γιορτάζω κάθε φορά που σχολάω χωρίς τύψεις.Γιορτάζω κάθε φορά που κάποιος μου λέει, ''ευχαριστώ''.
Σε οποιαδήποτε ημερομηνία.
Δε δημιουργεί η ημερομηνία το νοσηλευτή.
Εσύ τον δημιουργείς.
Και να θυμάσαι, νοσηλεύεις, άρα υπάρχουν.



Λαμπρος Λιαπης 
Νοσηλευτής &
εχθρός της πραγματικότητας


Αύριο γιορτάζω εγώ και όλοι οι νοσηλευτές σε όλον τον κόσμο. 
Χρόνια μας πολλά, λοιπόν!!!

3 Μαΐ 2016

Book Review: Δίδυμα Φεγγάρια - Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη


Φέτος το Πάσχα είχα την ευκαιρία να διαβάσω κάποια βιβλία που μου δάνεισαν εδώ και καιρό και δεν προλάβαινα λόγω άλλων υποχρεώσεων. Για τη συγγραφέα Ρένα Ρώσση Ζαϊρη έχω αναφερθεί μάλιστα μέσα από ένα μικρό αφιέρωμα που έκανα πριν λίγο καιρό, σχετικά με Ελληνίδες συγγραφείς που ξεχώρισαν και μπήκαν στην καρδιά μας. Είναι από τις λίγες Ελληνίδες συγγραφείς που έχω σχεδόν όλα της τα βιβλία. Παρόλα αυτά  μπορώ να πω ότι έχοντας διαβάσει αρκετά βιβλία της, περίμενα και το πολυαναμενόμενο βιβλίο της με τίτλο "Δίδυμα Φεγγάρια", που τόσο διαφημίστηκε, να μην με απογοητεύσει. Αν και το συγκεκριμένο βιβλίο ξεκίνησα να το διαβάζω σε μορφή e-book, τελικώς το άρχισα από την αρχή από τη στιγμή που μου το δάνεισε μια φίλη και συνάδελφος της μαμάς μου. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ: 
α) Συγγραφέας: Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη 
β) Τίτλος: Δίδυμα Φεγγάρια
γ) Έτος Έκδοσης: 2014 
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ψυχογιός

Πλοκή: …Κι ύστερα έκλεισε τα χέρια του γύρω μου κι ύστερα βυθίστηκα στην αγκαλιά του άντρα που αγαπούσα. Το χαμόγελό του έγινε ένα με το τρέμουλο της καρδιάς μου. Κι ύστερα θόλωσαν τα μάτια μου από τη γλύκα του σμιξίματός μας. Ακόμα και το φεγγάρι θολό μού φάνταζε. Ήταν εκείνη η ώρα η παραδεισένια. Η ώρα που τα δυο κορμιά μας έγιναν ένα. Ο Ανδρέας μού έλεγε πως με αγαπούσε. Και το ολόγιομο φεγγάρι άκουσε τα λόγια του, έγινε κατακόκκινο από χαρά κι έγειρε για να δροσιστεί στο κανάλι του γλυκού νερού που λίμναζε ανάμεσα στους καλαμιώνες. Το άκουσα στ’ αλήθεια να αναστενάζει από ευτυχία. Το κοίταξα πώς έλαμπε ψηλά στον ουρανό. Το κοίταξα πώς λουζόταν στο νερό δίπλα μου. Ήταν ευλογημένη εκείνη η νύχτα. Η νύχτα με τα δίδυμα φεγγάρια...  Ένας πρίγκιπας. Ένα άσπρο άλογο. Μια νύχτα με δίδυμα φεγγάρια, που ανάσαινε την ομορφιά της Κερκίνης. Κι η Αλίκη φέρνει στον κόσμο δύο δίδυμα κοριτσάκια. Μόνο που αναγκάζεται να πουλήσει το ένα της παιδί… Η Αγάπη και η Ελισάβετ μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν την ύπαρξη η μια της άλλης. Μέχρι που οι ζωές τους μπλέκονται αδυσώπητα. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την αναπνοή του Θεού πάνω στη γη. Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που χορεύει ανάμεσα στο όνειρο και την αλήθεια, προσπαθώντας να κεντήσει την ίδια την αγάπη.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Ένα βιβλίο όπου η ιστορία του είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα κάτι που φαίνεται και από την περιγραφή στο εξώφυλλο. Όπως από το εξώφυλλο έτσι και από την περίληψη είναι λίγο πολύ γνωστό πως η όλη υπόθεση πρόκειται για μια ιστορία αγάπης-μίσους. Βέβαια σε αυτό το σημείο να προσθέσω πως από την περίληψη είναι λίγη που μας δίνει η συγγραφέας για την όλη ιστορία που παρουσιάζει μέσα στο βιβλίο. Η ιστορία είναι χωρισμένη σε κεφάλαια, μιας που στο ένα κεφάλαιο γνωρίζουμε την ιστορία της Αγάπης και στο άλλο κεφάλαιο την ιστορίας της Ελισάβετ, της άλλης δίδυμης αδελφής. Δυο διαφορετικοί χαρακτήρες, δυο διαφορετικές προσωπικότητες με διαφορετικά βιώματα. Μαγικές περιγραφές από την όμορφη Κωνσταντινούπολη, από το ταξίδι της Ελισάβετ εκεί. Όμορφες περιγραφές και από το βίο του πάτερ Αμβρόσου, στον Άγιο όρος. Ένα βιβλίο με πολλά συναισθήματα, πολλές εκπλήξεις και ανατροπές από την αρχή μέχρι το τέλος. Το εν λόγω βιβλίο έχει πολλά θετικά...ωστόσο το μείον του είναι ότι υπάρχουν σκηνές που επαναλαμβάνονται χωρίς να έχουν ουσία, σε σημείο μάλιστα να κουράζουν και να τις προσπερνάω. Παρόλα αυτά είναι μία υπέροχη ιστορία, αρκετά καλογραμμένη και το τέλος να ικανοποιεί τον αναγνώστη. 

Σαφώς και η μεταφορά του βιβλίου στην τηλεόραση είναι απογοητευτική, μιας που ως είθισται αλλάζουν σκηνές και πρόσωπα με αποτέλεσμα να χαθεί η ουσία από την όλη υπόθεση που τόσο όμορφα παρουσιάζει η συγγραφέας στο βιβλίο. 

3 στα 5

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει