Από το Blogger.
Αναφέρθηκε στα προηγούμενα βιβλία της, με έμφαση στο πρώτο της μυθιστόρημα, που ήταν βασισμένο σε αληθινή ιστορία, καθώς και πως προέκυψε. Για τους κεντρικούς ήρωες όλων των βιβλίων της, συμπεριλαμβανομένου και το καινούριο της, Το ταξίδι της Ελπίδας, και τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει. Επιπλέον τόνισε πως ωραίο είναι το βιβλίο, θα περάσεις κάποιες ώρες ευχάριστα, θα σε ταξιδέψει γιατί είναι ταξίδι το κάθε βιβλίο...να νιώσεις ότι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο...όπως και μένα η συγγραφή με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Κάθε βιβλίο που γράφω νιώθω ότι ωριμάζω.
Για το βιβλίο της, Το ταξίδι της Ελπίδας, είπε "έκανα πολύ μεγάλη έρευνα, για να στήσω ένα ρεαλιστικό σκηνικό γιατί όταν φτιάχνεις μια ιστορία πρέπει να σέβεσαι και την πραγματικότητα. Ήταν μια εποχή που αυτά συνέβησαν, υπήρχε αντίστοιχο υπερωκεάνιο που έκανε αυτό το ταξίδι. Μίλησα με ανθρώπους που έκαναν αυτό το ταξίδι τότε για αν μάθω ακριβώς την καθημερινότητα τους, αν κατέβαιναν στα λιμάνια που συναντούσαν και πως ήταν εκεί και τι έκαναν". Η συγγραφέας έμεινε έκπληκτη όταν μέσα από τις αφηγήσεις έμαθε πως υπήρχε ορχήστρα στο πλοίο και πως κάθε βράδυ έστηναν χορό, λέγοντας μάλιστα πως αναφέρει και τραγούδια της εκείνης εποχής μέσα στο βιβλίο.
Η συγγραφέας, πριν διαβάσει αποσπάσματα από το βιβλίο της, αναφέρθηκε πως τα άτομα με τα οποία μίλησε από την Αυστραλία είναι άτομα, τα οποία έφυγαν από τη χώρα τους για μια καλύτερη ζωή που ωστόσο η σκέψη τους είναι πάντα στην Ελλάδα και κυρίως στη μάνα που αφήνουν πίσω. "Υπάρχουν άνθρωποι που τότε έφυγαν για την Αυστραλία, έχουν φτιάξει τη ζωή τους, έκαναν τις οικογένειες τους εκεί, περιουσίες, πετύχανε. Απόλυτα ευτυχισμένο δεν συνάντησα κανένα, το λέω ειλικρινά, γιατί η ψυχή τους ακόμα αιμορραγεί. Μπορεί να ακούγεται παράξενο...είναι σαν να μεγαλώνεις χωρίς την μάνα σου.
Η συγγραφέας έκλεισε λέγοντας ότι "Οι Έλληνες είμαστε ένας ιδιαίτερος λαός, μπορεί να έχουμε τα στραβά μας,τα ανάποδα μας αλλά αυτή τη ψυχή του Έλληνα, το φιλότιμο, το κέφι...Το σημαντικότερο πρόβλημα σαν λαός δεν είναι οικονομικοί ούτε τίποτα άλλο, είναι ότι δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη".
Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε ως ένα κοινωνικό-ιστορικό μυθιστόρημα για τα χρόνια της μεγάλης φυγής, της μεγάλης μετανάστευσης των μεταπολεμικών δεκαετιών, με την ιστορία να διαδραματίζεται μέσα στο Υπερωκεάνιο Ελπίς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς την Αυστραλία
Υπόθεση Βιβλίου: Πειραιάς 1967. Το πλοίο Ελπίς σαλπάρει για Αυστραλία, μεταφέροντας εκατοντάδες διαφορετικούς ανθρώπους με μια κοινή ελπίδα∙ μια καλύτερη ζωή. Ανάμεσά τους και η Ελπίδα, που ταξιδεύει με πλαστή ταυτότητα, κουβαλώντας μαζί της το φρικτό μυστικό της. Ένας ώριμος επιχειρηματίας, πρώην ναυτικός, ο γοητευτικός γιατρός του πλοίου, μια απελπισμένη γυναίκα που αναζητά το παιδί της στη μακρινή ήπειρο, μια νεαρή κοπέλα που πηγαίνει στην Αυστραλία να παντρευτεί χωρίς τη θέλησή της είναι μερικά από τα πρόσωπα που θα γνωρίσει κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού και που θα σημαδέψουν τη ζωή της για πάντα. Άραγε θα καταφέρει να φτάσει στο λιμάνι της λύτρωσης και της ευτυχίας ύστερα από τριάντα ολόκληρες μέρες μέσα σ’ αυτό το πλοίο; Διασχίζοντας ωκεανούς, γνωρίζοντας για πρώτη φορά εξωτικά μέρη και άγνωστους πολιτισμούς, θα καταφέρει να απαλλαγεί από όσα την κρατούν δέσμια στο σκοτεινό παρελθόν της; Θα το ανακαλύψετε σαλπάροντας μαζί με την Ελπίδα στο συναρπαστικό της ταξίδι…
_________________________________________________
Για μένα ήταν ιδιαίτερη χαρά να παρευρεθώ στην συγκεκριμένη παρουσίαση βιβλίου, μιας που η Μαρία Τζιρίτα, είναι από τις λίγες Ελληνίδες συγγραφείς που διαβάζω - μιας που είναι γνωστό ότι είμαι λάτρης της αστυνομικής λογοτεχνίας. Πηγαίνοντας στην παρουσίαση του νέου της βιβλίου, κρατούσα στα χέρια μου ένα παλιό βιβλίο της, το Ζωή από την Αρχή, που είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία της και που έχω διαβάσει εδώ και καιρό. Τώρα πλέον το έχω με την υπογραφή της. Αλλά δεν έμεινα εκεί. Ο μοναδικός πρόλογος, της ιατρού που προλόγισε τη συγγραφέα, όπως προανέφερα, δε με άφησε ασυγκίνητη και το νέο βιβλίο της ήρθε στα χέρια μου πολύ γρήγορα και αυτό επίσης με υπογραφή. Δύο βιβλία της Μαρία Τζιρίτα στη βιβλιοθήκη μου και υπογραφή...τι άλλο θέλω. Μάλιστα σε ερώτηση μου αν θα έγραφε κάποιο αστυνομικό η ίδια μου είπε πως αν προκύψει καλώς, ότι της έρθει!!!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Batman V Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης (Dawn of Justice)
Σκηνοθεσία: Zack Snyder
Πρωταγωνιστούν: Henry Cavill, Ben Affleck, Amy Adams, Ben Affleck, Gal Gadot,κ.α
Είδος Ταινίας: Επιστημονικής Φαντασίας/Δράσης/Περιπέτεια
Έτος Παραγωγής: 2016
Διάρκεια: 153΄
ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο σκοτεινός ιππότης του Gotham υπό τον φόβο των ενεργειών του θεοειδή υπερήρωα, τον οποίο δεν ελέγχει κανένας, τα βάζει με τον σωτήρα της Metropolis, ενώ ακόμα ο κόσμος αναρωτιέται τι ήρωα πραγματικά χρειάζεται. Την ώρα που ο Batman έρχεται αντιμέτωπος με τον Superman, μία νέα απειλή έρχεται στο προσκήνιο, βάζοντας την ανθρωπότητα σε μεγάλο κίνδυνο.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Αρχικά να τονίσω πως πήγα να δω την ταινία έχοντας διαβάσει άσχημες κριτικές κι έχοντας ακούσει από γνωστούς μου ότι δεν τρελάθηκαν. Τέτοιου είδους ταινίες δράσης, επιστημονικής φαντασίας και γενικά ταινίες της DC Comics, όπως και ταινίες της Marvel πάντα τις προτιμώ είτε να τις παρακολουθήσω σε μια αίθουσα ενός κινηματογράφου, είτε στο dvd, είτε και στην τηλεόραση. Είμαι φαν του Superman, αφού είναι ο αγαπημένος μου ήρωας, από τα παιδικά μου χρόνια, έχοντας διαβάσει και τα κόμικς και έχοντας δει όλες τις ταινίες-σειρές που έχουν βγει με αυτόν μέχρι σήμερα. Δεν είμαι όμως φαν του Batman. Σε αυτήν την ταινία όμως η ερμηνεία αυτού του ήρωα, από έναν αγαπημένο ηθοποιό, τον Ben Affleck, με έκανε να αγαπήσω τον Batman.
Στα της ταινίας τώρα....Μια ταινία που είχε τα ίδια συστατικά, το ίδιο ύφος με όλες τις ταινίες της DC Comics. Πολύ δράση σε πολλά σημεία της ταινίας, εντυπωσιακά εφέ, πολύ καλή παρουσία των ηρώων, Batman & Superman, πολύ καλή ερμηνεία από τον Ben Affleck ως Σκοτεινός Ιππότης. Εξαιρετικοί και στους ρόλους του ήταν ο Jesse Eisenberg ως κακός Λέξ Λούθορ αλλά και η Gal Gadot ως Wonder Woman (περιμένω να τη δω στο άμεσο μέλλον σε μια ταινία σόλο, μιας που στο ρόλο της ως Wonder Woman ήταν η ιδανική επιλογή). Το σενάριο της ταινίας πάσχει και σε μερικά σημεία "τραβάει" πολύ. Ωστόσο δεν κουράζει. Το τέλος είναι αινιγματικό, λες και θα υπάρξει συνέχεια. Η ταινία βλέπεται ευχάριστα.
Τελικώς, εκεί στη DC Comics ότι ταινίες και να βγάλουν, τις ταινίες της Marvel, δεν της ξεπερνούν πουθενά. Αναμένω φυσικά τον Μάιο και την ταινία, "Captain America: Civil War"
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Σε όσους αρέσουν οι ταινίες της DC Comics αλλά και της Marvel, σίγουρα θα την ευχαριστηθούν την ταινία είτε την παρακολουθήσουν σε 3d είτε σε κανονική ποιότητα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILER: (Δείτε παρακάτω το trailer με ελληνικούς υπότιτλους)
_______________________________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Λένα Μαντά
β) Τίτλος: Τα Πέντε Κλειδιά
β) Τίτλος: Τα Πέντε Κλειδιά
γ) Έτος Έκδοσης: 2014
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ψυχογιός
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ψυχογιός
Πλοκή: ΔΕ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΝ ΚΑΝΕΙΣ Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΜΕ. ΠΕΝΤΕ ΛΟΥΚΕΤΑ, ΠΕΝΤΕ ΚΛΕΙΔΙΑ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΚΙ ΕΝΑ ΚΛΕΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ ΤΟΥ. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΣΟΥ. ΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΗ! ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΟΔΗΓΙΕΣ… Από κείνη την ώρα άρχισε ο εφιάλτης. Η μικρή της κόρη, η Μαργαρίτα της, ήταν στα χέρια απαγωγέων, δεμένη με πέντε αλυσίδες σαν μικρό ζώο. Δεν μπορούσε να ζητήσει βοήθεια από κάποιον, αφού κανένας δεν ήξερε την ύπαρξη του παιδιού. Ούτε καν ο άντρας της, ο παντοδύναμος Ορέστης Δελμούζος. Έπρεπε να υπακούσει με όποιο τίμημα…
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Βιβλία της Λένα Μαντά έχω διαβάσει αρκετά και τα περισσότερα από αυτά, τα είχα δανειστεί από φίλους και συναδέλφους, και λίγα ήταν αυτά που μου άρεσαν. Γενικά δεν θα με χαρακτήριζα φαν της Μαντά. Παρόλα αυτά θεωρώ πως το βιβλίο τα Πέντε Κλειδιά ήταν μια πολύ καλή προσπάθεια από τη συγγραφέα να γράψει αυτό το είδος. Πέντε κλειδιά, πέντε λουκέτα, πέντε δοκιμασίες με την κάθε μια να είναι πιο υπερβολική και παρανοϊκή από την προηγούμενη. Από τη στιγμή που πρόκειται για βιβλίο της Λένα Μαντά ήταν αναπόφευκτο να μην υπάρχουν στην πλοκή, έρωτες, μίση, πλούτη, μυστικά. Το μυστήριο της όλης υπόθεσης είναι ποιος έχει απαγάγει την κόρη της πρωταγωνίστριας και μέχρι το τέλος η συγγραφέας χειρίζεται πολύ καλά το θέμα - μπορώ να πω κάπου εδώ ότι ενδιάμεσα διηγείται και ιστορίες ρομάντζων του ζεύγους Δελμούζου και όχι μόνο, κάτι που τις σελίδες αυτές προσπέρασα διότι δεν κατέληγαν κάπου. Η ανατροπή που έρχεται στο τέλος, από τη μία πλευρά εγώ τουλάχιστον το είχα ψιλοκαταλάβει, δεν παύει να ήταν έκπληξη.
Δεδομένου ότι πλέον έχω διαβάσει πολλά αστυνομικά, ως επί το πλείστον, ξένα μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι περισσότερο από τη νέα απόπειρα της συγγραφέας Λένα Μαντά. Και πως το βιβλίο αυτό δεν θα το χαρακτήριζα επακριβώς αστυνομικό. Παρόλα αυτά το βιβλίο συστήνεται να διαβαστεί...για τους φανατικούς αναγνώστες που την ακολουθούν είναι κάτι ξεχωριστό. Για τους υπόλοιπους είναι ένα βιβλίο που θα το ευχαριστηθείτε.
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Πολλοί το έβλεπαν σαν παιχνίδι...εγώ όμως θύμωνα και νευρίαζα όταν δεν κατάφερνα να ολοκληρώσω τη φράση χωρίς να κάνω λάθος. Οι γονείς μας μάς έβαζαν να τους λέμε και γελούσαν μεταξύ τους και μετά από λίγο γελούσαμε και εμείς, παρακαλώντας τους να το ξαναπούμε - σίγουροι ότι θα το πούμε σωστά!!! Ακόμα και σήμερα που έχουμε μεγαλώσει αν μας δώσει κάποιος το έναυσμα, θα αρχίσουμε να τους λέμε, άλλους σωστά κι άλλους λάθος. Τελικά αυτοί οι γλωσσοδέτες ήταν ένα όμορφο παιχνίδι, της παιδικής μας ηλικίας και το παίζαμε όχι μόνο στο σπίτι με τους γονείς μας, αλλά και στο σχολείο με τους συμμαθητές μας. Εκεί να δεις γέλια. Φυσικά όταν τους λέγαμε σωστά μια περηφάνια την αισθανόμασταν. Λένε μάλιστα ότι οι γλωσσοδέτες βοηθούν και στην άρθρωση.
Σήμερα λοιπόν θυμάμαι αυτούς τους γλωσσοδέτες που μας μπέρδεψαν, μας δυσκόλεψαν αλλά και γελάσαμε, όταν ήμασταν παιδιά. Ευτυχώς έχω ακόμα κρατημένο το παλιό σχολικό τετράδιο, που τους έγραφα κάποιους εκεί μέσα. Αν δείτε ότι ξεχνάω και κάποιον θυμίστε μου εσείς!!!
Άσπρη πέτρα ξέξασπρη κι απ' τον ήλιο ξεξασπρότερη
_____
Μια πάπια, μα ποια πάπια; Μια πάπια με παπιά.
_____
Μια τίγρης με τρία τιγράκια.
_____
Ο παπάς ο παχύς, έφαγε παχιά φακή. Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή.
_____
Κοράλι ψιλοκόραλο και ψιλοκοραλάκι.
_____
Νερό, λινάρι, νερολίναρο, νεροκαθαρολίναρο
_____
Ο τζίτζιρας ο μίτζιρας ο τζιτζιμιτζιχότζιρας, ανέβηκε στη τζιτζιριά στη μιτζιριά στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά, να φάει τζίτζιρα μίτζιρα τζιτζιμιτζιχότζιρα.
_____
Η συκιά μας η διπλή, η διπλογυριστή, κάνει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά. Πάει ο σκύλος ο διπλός, ο διπλογυρι-γυριστός, να φάει τα σύκα τα διπλά, τα διπλογυρι-γυριστά.
_____
Ο γιος του Ρουμπή, του Κουμπή, του ρουμποκομπολογή, βγήκε να ρουμπέψει, να κουμπέψει, να ρουμποκομπολογέψει, και τον πιάσαν οι ρουμπήδες, οι κουμπήδες, οι ρουμποκομπολογήδες.
_____
Έφαγα και χόρτασα ζεστά ξερά σκαστά κουκιά με τη ζεστή ξερή σκαστή κουτάλα.
_____
Ανεβαίνω στη μηλιά και πατώ στην καρδιά, πίνω το γλυκό κρασί με τη κούπα τη χρυσή.
_____
Η μυγδαλιά μου η τσιγδαλιά, η μυγδοτσιγδοκοκαλιά μου, κάνει μυγδαλίδια, τσιγδαλίδια, τα μυγδοτσιγδοκοκαλίδια.
_____
Η συκιά μας η γερτή, η πευκολευκοτσουκλωτή, κάνει τα σύκα τα γερτά, τα πευκολευκοτσουκλωτά.
_____
Εβγήκα στην πήλινη, τη δήλινη, την πιρνιλινοκούκουδη, να μαζέψω τα πήλινα, τα δήλινα, τα πιρνιλινοκούκουδα. Κι ήρθε ο λύκος, ο πήλινος, ο δήλινος, ο πιρνιλινοκούκουδος να μου φάει την όρνιθα, την πήλινη, την δήλινη, την πιρνιλινοκούκουδη, που κάνει τα αυγά τα πήλινα, τα δήλινα, τα πιρνιλινοκούκουδα.
_____
Έχω μια αμυγδαλιά, που κάνει μύγδαλα, τσίγδαλα, μυγδαλοτσιγδαλότσιγδα
_____
Πάγκος, δίπαγκος, τρίπαγκος, τετραδοταβλόπαγκος
_____
Πίτα σπανακόπιτα, σπανακολαδοφραγκοσυ- κοπαντζαροκολοκυθοπιτα. Πίτα σπανακόπιτα,σπανακολαδόπιτα
_____
Ο βαρκάρης με τη βάρκα έκανε βαρκάδα με μια βάρκα, αλλά έμπασε νερό η βάρκακαι του βράχηκε η βράκα . Με τη βάρκα του βρεγμένη και τη βράκα μουσκεμένη, ορκίστηκε να μην ξαναβαρκοβραχεί, ούτε να ξαναβαρκομουσκευτεί.
Εσείς μήπως θυμηθήκατε κι άλλους γλωσσοδέτες που λέγατε παιδιά;
Έχω συνηθίσει μέσα από τη στήλη "ΚΟΥΖΙΝΑ" να ανεβάζω διαφορετικές και ασυνήθιστες συνταγές και πολλές από αυτές τις έχετε αγαπήσει...εύχομαι και αυτή που ανεβάζω σήμερα. Πρόκειται για μια συνταγή που έρχεται από Αγγλία και από τη φίλη μου Κωνσταντίνα που ξενιτεύτηκε για μια καλύτερη ζωή. Την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε, ήταν όταν ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα και στα μέρη της, την πόλη μου δηλαδή. Σε μια συζήτηση λοιπόν περί του blog μου αλλά και τις συνταγές της ίδιας, μου μπήκε η ιδέα να ανεβάζω συνταγές και από φίλους μου, τις οποίες φυσικά με την άδεια τους, θα δημοσιεύονται εδώ μέσα. Την αρχή λοιπόν την κάνω με την Κωνσταντίνα και το κέικ της....για την ακρίβεια "Κέικ καρότου με κρέμα τυριού & άρωμα πορτοκάλι".
Τα υλικά που θα χρειαστούμε είναι:
350-400 γραμ τριμμενο καροτο400 γρ αλευρι
300 ζαχαρη.....(150 καστανη,150 λευκη)
1 κ.σ μελι
1 κ.γ. κανελα
1 μπεικιν
1 βανιλια
100γρ καρυδια
50 γρ σταφιδες
50γρ κονιακ
Χυμο κ ξυσμα απο 2 πορτοκαλια
1 ποτηρι γαλα
225 γρ βουτυρο αγελαδος
Για την επικάλυψη
500 γραμ κρέμα τυρί
200 γραμ κρέμα γάλακτος
100 γραμ άχνη ζάχαρη
Ξυσμα απο 1 πορτοκαλι
Εκτέλεση: Βάζουμε όλα τα υλικά μαζί σε μπολ(πρώτα τα στερεά και μετά τα υγρά) και αναμιγνύουμε με το μίξερ ώστε να ομογενοποιηθεί το μείγμα και να γίνει μια αφράτη ζύμη. Το τοποθετούμε σε φόρμα κέικ που έχουμε είτε στρόγυλλη είτε σε ορθογώνια. Ψήνουμε το κέικ στο προθερμασμένο φούρνο στους 160C για 1 ώρα και 30 λεπτά. Με μια οδοντογλυφίδα τρυπάμε για να δούμε ότι έγινε και έχει στερεή μορφή. Βγάζουμε το κέικ από το φούρνο και το αφήνετε λίγα λεπτά στο ταψί να “σταθεί”. Για την επικάλυψη κρέμας τυριού: Βάζουμε σε ένα μπολ όλα τα υλικά και τα χτυπάτε με το μίξερ μέχρι να έχετε μια λεία και αφράτη κρέμα. Απλώνουμε τη κρέμα πάνω από το κρύο κέικ, και έτοιμο.
Ορίστε το αποτέλεσμα...έτοιμο να φαγωθεί!!!
Φτιάξτε κι εσείς τη συνταγή αυτή και πείτε μου τα σχόλια σας!!!
Βρείτε τη συνταγή μου και στο all4fun εδώ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Το Λονδίνο Έπεσε (London Has Fallen)
Σκηνοθεσία: Babak Najafi
Πρωταγωνιστούν: Gerard Butler, Aaron Eckhart, Morgan Freeman, κ.α
Είδος Ταινίας: Περιπέτεια
Έτος Παραγωγής: 2016
Διάρκεια: 99΄
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Αν σου άρεσε το «Olympus has fallen» ή σου αρέσουν οι περιπέτειες ή είσαι φαν του Gerard Butler, τότε πρέπει να τη δεις.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Μετά τον θάνατο του Βρετανού πρωθυπουργού υπό μυστηριώδεις συνθήκες, οι σημαντικότεροι ηγέτες του δυτικού κόσμου ταξιδεύουν στο Λονδίνο για την κηδεία του. Όμως αυτό που ξεκινά ως το πιο καλά προστατευμένο γεγονός στην Γη μετατρέπεται σε ένα θανάσιμο σχέδιο εναντίον των πιο ισχυρών ανθρώπων του πλανήτη, καταστρέφει πολλά μνημεία της βρετανικής πρωτεύουσας και αποκαλύπτει ένα τρομακτικό όραμα για το μέλλον. Μόνο τρεις άνθρωποι έχουν ελπίδες να το σταματήσουν: ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., ο ικανότατος επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας και μία πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών, που δεν εμπιστεύεται κανέναν.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Οι λόγοι που με έκαναν να δω την ταινία ήταν πολλοί. Το trailer εξαρχής μου κίνησε την περιέργεια και μάλιστα έσπευσα να δω το «Olympus has fallen» - που δεν είχα δει - σε περίπτωση που ήταν σαν συνέχεια και έχανα κάτι. Μετά ήταν o Gerard Butler - που η αλήθεια να λέγεται - μια αδυναμία έχω στον ηθοποιό αλλά και γενικά όλο το καστ όπως ο Αaron Eckhart (που τελευταία τον είδα στην ταινία I.Frankestain που με απογοήτευσε) καθώς και ο Morgan Freeman. Ήταν μια ταινία που κράτησε όσο έπρεπε χωρίς μάλιστα να κουράζει και να κάνει "κοιλιά" όπως κάποιες άλλες. Μια ταινία που είχε πολύ δράση και αγωνία που έκοβε την ανάσα, κυνηγητά στο Λονδίνο, που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα «πέφτει», ωραία εφέ ωραίοι, έξυπνοι και με χιούμορ διάλογοι και φυσικά δυνατά ονομάτα στο κάστ. Αρκετά απολαυστική ταινία μέχρι το τέλος και από τις καλύτερες ταινίες τέτοιου είδους που έχω δει τελευταία, και την ευχαριστήθηκα.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Αν σου άρεσε το «Olympus has fallen» ή σου αρέσουν οι περιπέτειες ή είσαι φαν του Gerard Butler, τότε πρέπει να τη δεις.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10
TRAILER:
_______________________________________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
Ας δούμε παρακάτω το δικό μου τοπ5, με τους πέντε αγαπημένους ξένους συγγραφείς.
Τοp 5 Αγαπημένοι ξένοι συγγραφείς
Νο5. Bernard Lenteric
O Μπερνάρντ Λεντερίκ είναι σίγουρα έκπληξη στο τοπ 5 μου. Συγγραφέας γαλλικής καταγωγής που δεν ανήκει στην αστυνομική λογοτεχνία. Για να πω όμως την αλήθεια είναι από τους συγγραφείς που τα βιβλία του μου έχουν μείνει ακόμα στη μνήμη μου και θα τα ξαναδιάβαζα πολύ ευχαρίστως. Από τις καλύτερες τριλογίες που έχω διαβάσει μέχρι και σήμερα, και πρώτη και ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει η πολυδιαβασμένη τριλογία του Bernard Lenteric, Τα παιδιά της Θεσσαλονίκης, Το μυστικό μιας γυναίκας, Άρτεμις. Όσοι δεν την έχουν διαβάσει την συστήνω με τυφλά μάτια, που λένε. Έχω διαβάσει βιβλία του συγγραφέα που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα και πραγματικά καταγοητεύτηκα από τη γραφή του.
Την τριλογία διαθέτω φυσικά και σε έντυπη μορφή αλλά και ψηφιακή και για όσους δεν την έχουν διαβάσει, μπορώ να τους δώσω την ευκαιρία αυτή, πατώντας εδώ.
Νο4. Gillian Flynn
Τη διάσημη Αμερικανίδα συγγραφέα, Gillian Flynn, δεν την γνώρισα μέσα από τα βιβλία της αλλά μέσα από την μεταφορά του βιβλίου της Το κορίτσι που εξαφανίστηκε, στον κινηματογράφο. Μάλιστα ενώ η ταινία μου άρεσε έκανα κάτι που δεν συνηθίζω: να αγοράσω το εν λόγω βιβλίο για να δω αν θα μου αρέσει εξίσου όπως η ταινία. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι και το βιβλίο και η ταινία μου άρεσαν σχεδόν το ίδιο, με το βιβλίο όμως να επικρατεί στις λεπτομέρειες. Τα επόμενα βιβλία της συγγραφέας, Σκοτεινός Τόπος και Αιχμηρά Αντικείμενα, είχα την ευκαιρία να τα διαβάσω μέσα από τη συμμετοχή μου στο Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Καταπληκτική η γραφή της, χωρίς να κουράζει. Και τα τρία βιβλία της Gillian Flynn έχουν τη δική τους θέση στην βιβλιοθήκη μου.
Νο3. Arne Dahl
Είναι αλήθεια πως πρώτα ανακάλυψα τον Arne Dahl και μετά το Jo Nesbo. Αλλά με τον Arne Dahl άργησα να κολλήσω. Η γνωριμία μάλιστα με τον συγγραφέα ήρθε από ένα βιβλίο που αγόρασα σε τιμή προσφοράς και μάλιστα άργησα να το πιάσω να το διαβάσω. Εφόσον διαβάστηκε, ήταν αρκετό να καταλάβω πως παρά τη μειωμένη τιμή, το βιβλίο του άξιζε πολύ περισσότερα χρήματα και πλέον το συγκαταλέγω στα τρία καλύτερα αστυνομικά βιβλία που έχω διαβάσει από ξένους συγγραφείς μέχρι σήμερα. Το βιβλίο στο οποίο αναφέρομαι είναι φυσικά το Μίσος και Αίμα, που θεωρείται το καλύτερο του από πολλούς. Η συνέχεια ανήκε στο Misterioso ενώ πρόσφατα είχα την ευκαιρία να αποκτήσω και να διαβάσω ακόμη ένα βιβλίο του Το Τυχαίο Θύμα, στα πλαίσια του Μαραθώνιου Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας.
Νο2. Jo Nesbo
Από τους αγαπημένους μου πλέον συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας είναι ο Jo Nesbo, που μπήκε στη ζωή μου κατά λάθος και από τότε κόλλησα κι εγώ nesbomania. Στο άκουσμα της νέας κυκλοφορίας ενός βιβλίου του, απλά δεν ρωτάω το κόστος, το παίρνω, φεύγω και σε λίγες ώρες το έχω αρχίσει. Στην Ελλάδα ο συγγραφέας έχει ένα μεγάλο φανατικό κοινό που τον ακολουθεί. Από τα πρώτα του βιβλία που διάβασα και τον αγάπησα ήταν ο Χιονάνθρωπος και μετέπειτα το Αστέρι του διαβόλου. Πλέον έχω στη βιβλιοθήκη μου όλα τα βιβλία του συγγραφέα, τα οποία κι έχουν διαβαστεί, περιμένοντας κάθε φορά το επόμενο του.
Νο1. Stephen King
Για το συγγραφέα Stephen King, συστάσεις δεν χρειάζονται. Με Αμερικανική υπηκοότητα, ο Stephen King θεωρείται και είναι, όχι άδικα, ένας από τους διασημότερους συγγραφείς βιβλίων θρίλερ και τρόμου. Από τα πρώτα του βιβλία που διάβασα και έως τώρα αγαπημένα μου, κατά σειρά είναι το Αυτό, η Λάμψη και το Στάσου πλάι μου.
Αυτό ήταν το δικό μου top 5 με τους δικούς μου αγαπημένους ξένους συγγραφείς. Ελπίζω να έχετε διαβάσει κάποια βιβλία τους αλλιώς κάντε το σύντομα. Αξίζουν την προσοχή σας!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons