Πάμε όμως στα κυρίως...Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ πριν από περίπου 9 μήνες, κάλεσε τα μέλη της λέσχης Noir - στην οποία είμαι και μέλος - καθώς και όλους τους βιβλιόφιλους να συμμετέχουν σε Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας «9 μήνες, 9 αστυνομικά μυθιστορήματα». Κάπου εκεί στα μέσα Μαρτίου έστειλα κι εγώ τη συμμετοχή μου την οποία και δέχτηκαν. Φυσικά εγώ σε 9 μήνες δεν διάβασα 9 αστυνομικά μυθιστορήματα, αλλά πολύ περισσότερα. Για την ακρίβεια από τον Μάρτιο μέχρι και τον Ιούλιο είχα διαβάσει συνολικά 14 αστυνομικά μυθιστορήματα τα οποία τα 9 ήταν για τον εν λόγω Μαραθώνιο Ανάγνωσης - είχαμε και νέες κυκλοφορίες από Nesbo, οπότε δεν μπόρεσα αντισταθώ. Τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη το έριξα στα πιο κοινωνικά, στο σύνολο 3 βιβλία. Από κει και πέρα δεν υπήρχε χρόνος για διάβασμα αλλά υπήρχε χρόνος για αγορές νέων βιβλίων συμπεριλαμβανομένων και τα νέα metaixmiopocket. Οπότε κι έχω αρκετά αδιάβαστα τα οποία με περιμένουν με το νέο έτος.
Ποια όμως ήταν τα 9 αστυνομικά μυθιστορήματα που επέλεξα να διαβάσω για το Μαραθώνιο και ποια η δική μου κριτική;
1.Τυχαίο Θύμα - Arne Dahl: Ο συγγραφέας είναι ο καλύτερος στο είδος του και τα βιβλία του αξεπέραστα. Τα βιβλία του Arne Dahl είναι τα καλύτερα αστυνομικά που έχω διαβάσει. Έχοντας διαβάσει ήδη δύο βιβλία του συγγραφέα (Misterioso & Μίσος και Αίμα) δεν δυσκολεύτηκα να αποφασίσω ποιο θα διαβάσω από την κατηγορία «Φόνοι στον παγωμένο Βορρά» για το Μαραθώνιο Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Το «Τυχαίο Θύμα» από τις πρώτες σελίδες με ψιλομπέρδεψε, με τους πολλούς χαρακτήρες και τις παράλληλες ιστορίες, ωστόσο, στη συνέχεια όλα μπαίνουν σε μια σειρά και ο συγγραφέας καταφέρνει με το μοναδικό του αριστοτεχνικό τρόπο να συνδέσει όλες τις ιστορίες και όλους τους χαρακτήρες μεταξύ τους. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία για να θεωρηθεί ένα καταπληκτικό, ενδιαφέρον και συναρπαστικό συνάμα αστυνομικό και πολύ καλά δομημένο βιβλίο, με έντονο ρυθμό – σε κάποιες περιπτώσεις κινηματογραφικός θα έλεγα – και ένα τέλος αντάξιο της όλης ιστορίας. Συστήνεται ανεπιφύλακτα. 5/5
2. Οι αναστημένοι - Ian Rankin: Ό,τι και να πει κανείς για τον Ian Rankin αλλά και τον επιθεωρητή Ρέμπους είναι πολύ λίγο. Καταπληκτικές ιστορίες με αγωνία, δράση, μυστήριο και πολλές ανατροπές μέχρι τέλος, σου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον. Στο βιβλίο «Αναστημένοι» οι διάλογοι είναι έξυπνοι και ρεαλιστικοί, ενώ ο συγγραφέας μαζί με τον Ρέμπους και τους υπόλοιπους της παρέας μάς ταξιδεύουν και μας γνωρίζουν τη Σκωτία. Σε συνδυασμό με τις πολλές ανεξιχνίαστες υποθέσεις που καταλήγουν να συνδέονται, σαν σταυρόλεξο και την κορύφωση, την «ανάσταση», το βιβλίο διαβάζεται εύκολα αν και υπάρχουν σκηνές που κατά την άποψη μου ήταν περιττές και λίγο σε μπέρδευαν. Αφότου τελείωσα το βιβλίο, το τέλος δεν ήταν αυτό που περίμενα και ότι κάτι έλειπε. Έχω διαβάσει προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, πολύ καλύτερα, ωστόσο το συστήνω, είναι αρκετά καλό για να περάσεις την ώρα σου.3/5
3.Σκοτεινός τόπος της Gillian Flynn: Παρά τον περίεργο τίτλο του βιβλίου, από τις πρώτες σελίδες η συγγραφέας σε βάζει κατευθείαν στο θέμα με αποτέλεσμα να μην μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, μέχρι να το τελειώσεις. Μια απίθανη υπόθεση με πολύ μυστήριο, αγωνία, συχνές εναλλαγές σε παρελθόν και παρόν, πολλές ανατροπές μέχρι τέλους και ένα φινάλε που δεν περιμένει κανείς. Το βιβλίο «Σκοτεινός Τόπος» είναι μη προβλέψιμο και οι περιγραφές της συγγραφέως αρκετά συγκλονιστικές ώστε οι σκηνές να μένουν χαραγμένες στο μυαλό σου. Καταιγιστικό, συναρπαστικό, σκοτεινό, κάποιες φορές ανατριχιαστικό, καλογραμμένο από μια συγγραφέα που γνώρισα μετά τη μεταφορά του βιβλίου της «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε». Ένα ακόμη βιβλίο της Gillian Flynn – το δεύτερο που διαβάζω μετά το «Το κορίτσι που εξαφανίστηκε» – που δεν απογοητεύτηκα και μου άρεσε λίγο περισσότερο από το πρώτο. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.5/5
4.Ο λυτρωτής - Jo Nesbo: Τα λόγια για τον Jo Nesbo και τα βιβλία του είναι περιττά. Γι΄αυτό το λόγο άφησα αυτό το βιβλίο για το κλείσιμο του φετινού Μαραθώνιου Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Ο Λυτρωτής είναι ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο που αν το ξεκινήσεις δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου. Ενδιαφέρουσα ιστορία, που ξεκινά με μια υπόθεση πριν από πολλά χρόνια και η οποία στο τέλος καταφέρνει να συνδέεται άμεσα με την υπόθεση δολοφονίας που προσπαθεί να λύσει ο αγαπημένος επιθεωρητής Χάρι Χόλε. Έντονη δράση, αγωνία, βία, συνεχείς ανατροπές, ένας Χάρι Χόλε διαφορετικός από τ’ άλλα βιβλία του, ένας θάνατος ενός χαρακτήρα που στενοχωρήθηκα και δεν περίμενα, μια λύτρωση που έρχεται στο τέλος για όλους σχεδόν τους πρωταγωνιστές και μια αποκάλυψη του προϊστάμενου του επιθεωρητή Χόλε στις τελευταίες σελίδες. Πιστεύω ότι από το Λυτρωτή και μετά τα βιβλία του Nesbo είναι ένα επίπεδο πιο πάνω. Γενικά «Ο λυτρωτής» κι όλα τα βιβλία του Nesbo συστήνονται ανεπιφύλακτα, μιας που το ένα βιβλίο είναι καλύτερο από το άλλο. 5/5
5.Ηλιακή καταιγίδα - Asa Larsson: Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο, δεν μου τράβηξε το ενδιαφέρον όχι μόνο λόγω του τίτλου αλλά και έπειτα και λόγω του εξωφύλλου του. Έχοντας διαβάσει όμως δυο βιβλία της συγγραφέως, το Μαύρο Μονοπάτι και τη Λευκή Νύχτα, και με αφορμή το Μαραθώνιο Αστυνομικής Λογοτεχνίας βρήκα ένα λόγο να διαβάσω και πάλι, Asa Larsson και την Ηλιακή Καταιγίδα. Από τις πρώτες σελίδες, μπορούσα να υποψιαστώ τον δολοφόνο (αποφεύγω τυχόν spoiler) και περίμενα οι σχέσεις Ρεμπέκας-Σάνας έστω και στο τέλος να ήταν αίσιες. Ενδιαφέρουσα ιστορία με ωραία περιγραφή χαρακτήρων αλλά αρκετά προβλέψιμη στο τέλος θα έλεγα. Το βιβλίο είναι ευκολοδιάβαστο, η γραφή της Asa Larsson μοναδική – αν και στα επόμενα της είναι διαφορετική – όμως το τέλος μου άφησε μια πικρή γεύση. Εκτός αυτού το βιβλίο ήταν μέτριο στο είδος που γράφει η συγγραφέας και το περίμενα καλύτερο. Για πρώτο της μυθιστόρημα πάντως αξίζει την ανάγνωση του. Οποιοσδήποτε θέλει να ξεκινήσει να διαβάζει βιβλίο της συγγραφέως να ξεκινήσει με την Ηλιακή Καταιγίδα.2/5
6.Αιχμηρά αντικείμενα - Gillian Flynn: Μετά το «Το Κορίτσι Που Εξαφανίστηκε» και το «Σκοτεινός Τόπος» που έχω διαβάσει, δεν απογοητεύτηκα ούτε και με τα «Αιχμηρά Αντικείμενα», που είναι και το πρώτο βιβλίο που έγραψε η Gillian Flynn. Θεωρώ ότι πρόκειται για βιβλίο μυστηρίου-θρίλερ παρά αστυνομικό, με γρήγορη εξέλιξη, που διαβάζεται εύκολα και γρήγορα. Η ενδιαφέρουσα πλοκή χωρίς πολλές ανατροπές με εξαίρεση αυτή στο τέλος, τα μυστικά που έρχονται στο φως, η σκιαγράφηση των σχέσεων μητέρας - κόρης και κατοίκων της επαρχιακής πόλης καθώς και η λεπτομερής περιγραφή για την κοπή από την πρωταγωνίστρια κάνουν το βιβλίο αρκετά καλό που είναι όμως λιγάκι προβλέψιμο. Από τη μέση του βιβλίου μπορεί να προβλέψει κανείς το δολοφόνο αλλά δεν φαντάζεται την ανατροπή που έρχεται στο τέλος. Το τέλος μου άφησε ένα κενό, παρόλα αυτά το βιβλίο είναι ιδιαίτερο και αξίζει την προσοχή του καθενός.3/5
7.Για μια χούφτα βινύλια - Χίλντα Παπαδημητρίου: Ο φετινός μαραθώνιος αστυνομικής λογοτεχνίας μου έδωσε την ευκαιρία να διαβάσω για πρώτη φορά αστυνομικό βιβλίο και δη ελληνίδας συγγραφέως. Αν και από την αρχή είχα επιλέξει άλλο βιβλίο από την κατηγορία «Έλληνες Συγγραφείς», τελικώς η επιλογή για το βιβλίο της Χ.Παπαδημητρίου έγινε λόγω βινυλίων. Σαν λάτρης και ολίγον συλλέκτης βινυλίων, αγάπησα αυτό το βιβλίο. Ήταν ένα πολύ ωραίο βιβλίο, με μια καλή υπόθεση, πολλά εγκλήματα, δολοφόνους και πολλή μουσική. Ευχαριστήθηκα τις αναφορές σε τραγούδια που μάλιστα δεν γνώριζα και έψαξα στο youtube για να τα ακούσω και παρ' όλο που δεν είναι του στιλ μου, έδωσαν άλλη νότα στο να ολοκληρώσω το βιβλίο. Επιπλέον ταξίδεψα λίγο και γνώρισα το βροχερό Λονδίνο, το οποίο αναφέρεται μέσα στην υπόθεση. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!2/5
8.Αυτή η γλυκιά αρρώστια - Patricia Highsmith: Το πρώτο βιβλίο που διάβασα της Patricia Highsmith και αυτό στα πλαίσια του Μαραθώνιου Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Παρόλα αυτά το βιβλίο «Αυτή η γλυκιά αρρώστια» δεν θα το χαρακτήριζα αστυνομικό. Το βιβλίο ήταν αρκετά αργό, δεν είχε καθόλου δράση και αγωνία και γινόταν κουραστικό σε κάποια σημεία. Επιπλέον δεν είχε πολλούς χαρακτήρες και αυτούς που είχε δεν τους σκιαγραφούσε παρά μόνο τον κεντρικό ήρωα, που δεν διευκρίνιζε - κατονόμαζε σε κανένα σημείο του βιβλίου αν έπασχε από κάποια διαταραχή και έκανε όσα έκανε, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον του αναγνώστη να χαθεί από πολύ νωρίς - μαζί και το δικό μου. Καθόλου ανατροπές με ένα φινάλε προβλέψιμο και αναμενόμενο. Το μόνο θετικό είναι ότι το βιβλίο ήταν μικρό και διαβάστηκε γρήγορα από μέρους μου. Δεν θεωρώ το βιβλίο ανούσιο. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο σαν πλοκή, σου βγάζει όμως κάποια συναισθήματα. Ήταν απλά κάτω του μετρίου.1/5
9.Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου - Camilla Lackberg: Η Lackberg τείνει να γίνει αγαπημένη μου συγγραφέας, μετά φυσικά από τον Jo Nesbo. Έχοντας διαβάσει την Παγωμένη Πριγκίπισσα και τα Οικογενειακά μυστικά της ίδιας συγγραφέως, θα έλεγα ότι μάλλον το βιβλίο «Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου» δεν είναι και το καλύτερό της και περίμενα κάτι παραπάνω. Ενώ διαβάζεται πολύ εύκολα, μιας που είναι μικρό το βιβλίο, η υπόθεση διαδραματίζεται σε ένα συγκεκριμένο χώρο και δη ξενώνα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πολλές "παραστάσεις χώρων", μάλλον επηρεασμένη από βιβλία της Αγκάθα Κρίστι. Εκτός αυτού θεώρησα πολύ φτωχή την όλη υπόθεση καθώς απουσίαζε η δράση και η αγωνία που έχει στα περισσότερα αστυνομικά που έχω διαβάσει. Δεν περίμενα τέτοια ανατροπή στο τέλος και μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση όπως αυτή του πικραμύγδαλου. Παρόλα αυτά τα βιβλίο διαβάζεται, δεν είναι άσχημο. Κατά γενική ομολογία οι Σκανδιναβοί λογοτέχνες του είδους δεν με έχουν απογοητεύσει ποτέ οπότε αυτό το βιβλίο το κατατάσσω ως μέτριο αστυνομικό μυθιστόρημα από μια συγγραφέα που έχει αποδείξει την αξία της.2/5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Αν έχεις κάποια από τα παραπάνω σε μορφή ebook θα τα ήθελα.
ΑπάντησηΔιαγραφή