Η ιστορία: Αντίο 2015...
Ήρωας/ες: Εγώ
Λίγες ώρες έμειναν για να μας αποχαιρετίσει το 2015 και να καλωσορίσουμε το νέο έτος. Και μαζί με το τέλος του 2015 κλείνει και μια στήλη, στην οποία δεν ήμουν και τόσο συνεπής. Πριν από ένα χρόνο περίπου άρχισα ένα ημερολόγιο, ένα βιβλίο που θα περιείχε 12 κεφάλαια,365 σελίδες και τους δικούς μου καθημερινούς ήρωες, προτρέποντας να κάνετε το ίδιο και εσείς. Κάθε τέλος του μήνα ανέβαζα και ένα κεφάλαιο...τους τελευταίους μήνες όμως για λόγους ανωτέρας βίας, αυτό ήταν αδύνατο. Αν και για τους μήνες Σεπτέμβριο έως Νοέμβριο δεν υπάρχουν κεφάλαια σήμερα μέσα από το τελευταίο κεφάλαιο, κλείνω αυτή τη στήλη, κάνοντας μια αποτίμηση της χρονιάς που φεύγει.
Το 2015 ήταν μια χρονιά που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, για μένα, όχι όμως και για τη χώρα, αφού ξεκίνησε με τις εκλογές και την μεγάλη νίκη του κ.Τσίπρα, που ωστόσο δεν κράτησε πολύ, παρά μόνο ένα εξάμηνο (το είχα προβλέψει), μιας που το καλοκαίρι επακολούθησε ένα ατυχές δημοψήφισμα και το Σεπτέμβριο για δεύτερη φορά εκλογές, πάλι με νίκη του κ.Τσίπρα. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντέλη μου, που λέει και το άσμα. Ο αντιμνημονιακός μας πήγε σε τρίτο μνημόνιο, διαγραφή του χρέους δεν είδαμε, το όχι του λαού στο δημοψήφισμα το μετέτρεψε σε ναι και εμείς εκεί, τον ξαναψηφίζουμε. Μπράβο Ελλάς το μεγαλείο σου!!! Τόσα ψέματα και μυαλό δεν βάζουμε. Αλλά και τι να ψηφίσεις θα μου πεις...ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο προσπαθεί να ορθοποδήσει, μια ΝΔ, που προσπαθεί μετά Βαΐων να εκλέξει πρόεδρο ηγεσίας, ένα Ποτάμι που ξαφνικά θέλει να κυβερνήσει από κει που έλεγε το αντίθετο. Ναι εγώ δεν ψήφισα τίποτα στις τελευταίες εκλογές αλλά ούτε και στο δημοψήφισμα...γιατί έγιναν χωρίς λόγο, όχι επειδή δεν είμαι πολιτικοποιημένο άτομο (που λένε μερικοί). Είμαι δυσαρεστημένη από όλους όλοι μόνο τη θεσούλα τους σκέφτονται πια (ε είναι και δύσκολοι οι καιροί). Τη χώρα έπρεπε να βάζουν πάνω απ΄όλα παρά τη βόλεψη τους.
Το 2015 ήταν μια χρονιά που ξεκίνησε βλέποντας άτομα που είχα πολύ καιρό να δω και να μου φτιάξουν περισσότερο τη διάθεση. Μια συνάντηση ήταν αιτία για πολλά πράγματα ακόμα και για αλλαγές. Και εκεί που είμαι στα "πάνω" μου, προσωπικά & επαγγελματικά, σκάει η είδηση που με συγκλονίζει. Ο θάνατος ενός παιδιού,που χωρίς να το γνωρίζω προσωπικά, στο άκουσμα και μόνο της είδησης, ανατρίχιασα, κάτι έσπασε μέσα μου και με έκανε να θυμηθώ πως κι εγώ κι οι περισσότεροι έχουν πέσει κάποια στιγμή θύμα bullying. Ο θάνατος ενός παιδιού, θύμα σχολικού εκφοβισμού ήταν το θέμα της χρονιάς που συγκλόνισε και όχι άδικα. Τουλάχιστον απ΄όλο αυτό και με τις τόσες εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης που έγιναν, να βγήκε κάτι καλό.
Το 2015 ήταν μια χρονιά που θυμήθηκα, με αφορμή την Πρωταπριλιά, πλάκες που κάναμε όταν ήμασταν στην παιδική ηλικία. Μια χρονιά που η ιδιωτική τηλεόραση γιόρτασε τα 25α γενέθλια της και εγώ με τη σειρά μου θυμήθηκα τα τηλεπαιχνίδια που άφησαν εποχή στην ελληνική τηλεόραση. Αλλά και μια γεμάτη χρονιά κατά την οποία διάβασα και πολλά βιβλία, με αφορμή και το Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Ήταν μια χρονιά που πέρασα χρόνο με την οικογένεια μου, τους καλούς μου φίλους, γέλασα, πόνεσα και έκλαψα με την απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου. Μια χρονιά που είχε και κλείνει με επαγγελματικές προτάσεις αλλά και συνεργασίες.
Ήταν όμως και η χρονιά που έκανα και κάτι μοναδικό, κάτι για καλό σκοπό, κάτι που το ήθελα πολύ. Αρχικά μια πρωτοβουλία μου στην οποία συμμετείχαν όλοι και που χωρίς τη βοήθεια τους, δε θα κατάφερνα τίποτα. Ναι μοιράσαμε κι εμείς με τη σειρά μας χαμόγελα σε κάποιους που το έχουν πραγματικά ανάγκη και συνεχίζουμε. Τέλος έτρεξα κι εγώ για καλό σκοπό στο Run Greece που διοργανώθηκε στην πόλη μου και πήρα το πρώτο μου μετάλλιο.
Ήταν όμως και μια χρονιά που δεν είχα χρόνο για τις δυο μεγάλες μου αγάπες και που με το νέο έτος έχουν δρομολογηθεί. Ο κινηματογράφος και το μπουζούκι μπορεί να είναι διαφορετικά μεταξύ τους αλλά έχουν ένα κοινό: εμένα. Μετά από καιρό άνοιξε κινηματογράφος στην πόλη μου και πλέον θα έχω τη δυνατότητα να βλέπω τις ταινίες που θέλω, χωρίς να περιμένω πότε θα κυκλοφορήσουν σε dvd ή στο διαδίκτυο. Ήδη για αυτόν το μήνα έχω δει δυο ταινίες και δή ελληνικές οι οποίες μάλιστα μου άρεσαν πολύ. Το Ουζερί Τσιτσάνης και το Ένας Άλλος Κόσμος είναι μόνο η αρχή...
Με τη νέα χρόνια ξεκινάει όμως και το μουσικό μου ταξίδι, αφού επιτέλους θα έχω το χρόνο να τελειώσω και να δώσω την τελική ακουστική μορφή στη πρώτη μου σύνθεση.
Μια χρονιά που είχε καλά και άσχημα φτάνει στο τέλος της, το βιβλίο με τα 12 κεφάλαια, τις 365 σελίδες και τους δικούς μου καθημερινούς ήρωες κλείνει εδώ. Όπως κλείνει οριστικά και μια στήλη που αγάπησα και αγάπησαν πολλοί, αυτή με τα Βιβλία σε pdf. Μια χρονιά φεύγει μια άλλη έρχεται...ελπίζοντας να μην είναι η ίδια, ελπίζοντας στα καλύτερα!!!
Καλή Χρονιά με υγεία & ευτυχία, ίσως τα πιο πολύτιμα!!!
Λίγες ώρες έμειναν για να μας αποχαιρετίσει το 2015 και να καλωσορίσουμε το νέο έτος. Και μαζί με το τέλος του 2015 κλείνει και μια στήλη, στην οποία δεν ήμουν και τόσο συνεπής. Πριν από ένα χρόνο περίπου άρχισα ένα ημερολόγιο, ένα βιβλίο που θα περιείχε 12 κεφάλαια,365 σελίδες και τους δικούς μου καθημερινούς ήρωες, προτρέποντας να κάνετε το ίδιο και εσείς. Κάθε τέλος του μήνα ανέβαζα και ένα κεφάλαιο...τους τελευταίους μήνες όμως για λόγους ανωτέρας βίας, αυτό ήταν αδύνατο. Αν και για τους μήνες Σεπτέμβριο έως Νοέμβριο δεν υπάρχουν κεφάλαια σήμερα μέσα από το τελευταίο κεφάλαιο, κλείνω αυτή τη στήλη, κάνοντας μια αποτίμηση της χρονιάς που φεύγει.
Το 2015 ήταν μια χρονιά που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, για μένα, όχι όμως και για τη χώρα, αφού ξεκίνησε με τις εκλογές και την μεγάλη νίκη του κ.Τσίπρα, που ωστόσο δεν κράτησε πολύ, παρά μόνο ένα εξάμηνο (το είχα προβλέψει), μιας που το καλοκαίρι επακολούθησε ένα ατυχές δημοψήφισμα και το Σεπτέμβριο για δεύτερη φορά εκλογές, πάλι με νίκη του κ.Τσίπρα. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντέλη μου, που λέει και το άσμα. Ο αντιμνημονιακός μας πήγε σε τρίτο μνημόνιο, διαγραφή του χρέους δεν είδαμε, το όχι του λαού στο δημοψήφισμα το μετέτρεψε σε ναι και εμείς εκεί, τον ξαναψηφίζουμε. Μπράβο Ελλάς το μεγαλείο σου!!! Τόσα ψέματα και μυαλό δεν βάζουμε. Αλλά και τι να ψηφίσεις θα μου πεις...ένα ΠΑΣΟΚ το οποίο προσπαθεί να ορθοποδήσει, μια ΝΔ, που προσπαθεί μετά Βαΐων να εκλέξει πρόεδρο ηγεσίας, ένα Ποτάμι που ξαφνικά θέλει να κυβερνήσει από κει που έλεγε το αντίθετο. Ναι εγώ δεν ψήφισα τίποτα στις τελευταίες εκλογές αλλά ούτε και στο δημοψήφισμα...γιατί έγιναν χωρίς λόγο, όχι επειδή δεν είμαι πολιτικοποιημένο άτομο (που λένε μερικοί). Είμαι δυσαρεστημένη από όλους όλοι μόνο τη θεσούλα τους σκέφτονται πια (ε είναι και δύσκολοι οι καιροί). Τη χώρα έπρεπε να βάζουν πάνω απ΄όλα παρά τη βόλεψη τους.
Το 2015 ήταν μια χρονιά που ξεκίνησε βλέποντας άτομα που είχα πολύ καιρό να δω και να μου φτιάξουν περισσότερο τη διάθεση. Μια συνάντηση ήταν αιτία για πολλά πράγματα ακόμα και για αλλαγές. Και εκεί που είμαι στα "πάνω" μου, προσωπικά & επαγγελματικά, σκάει η είδηση που με συγκλονίζει. Ο θάνατος ενός παιδιού,που χωρίς να το γνωρίζω προσωπικά, στο άκουσμα και μόνο της είδησης, ανατρίχιασα, κάτι έσπασε μέσα μου και με έκανε να θυμηθώ πως κι εγώ κι οι περισσότεροι έχουν πέσει κάποια στιγμή θύμα bullying. Ο θάνατος ενός παιδιού, θύμα σχολικού εκφοβισμού ήταν το θέμα της χρονιάς που συγκλόνισε και όχι άδικα. Τουλάχιστον απ΄όλο αυτό και με τις τόσες εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης που έγιναν, να βγήκε κάτι καλό.
Το 2015 ήταν μια χρονιά που θυμήθηκα, με αφορμή την Πρωταπριλιά, πλάκες που κάναμε όταν ήμασταν στην παιδική ηλικία. Μια χρονιά που η ιδιωτική τηλεόραση γιόρτασε τα 25α γενέθλια της και εγώ με τη σειρά μου θυμήθηκα τα τηλεπαιχνίδια που άφησαν εποχή στην ελληνική τηλεόραση. Αλλά και μια γεμάτη χρονιά κατά την οποία διάβασα και πολλά βιβλία, με αφορμή και το Μαραθώνιο Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Ήταν μια χρονιά που πέρασα χρόνο με την οικογένεια μου, τους καλούς μου φίλους, γέλασα, πόνεσα και έκλαψα με την απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου. Μια χρονιά που είχε και κλείνει με επαγγελματικές προτάσεις αλλά και συνεργασίες.
Ήταν όμως και η χρονιά που έκανα και κάτι μοναδικό, κάτι για καλό σκοπό, κάτι που το ήθελα πολύ. Αρχικά μια πρωτοβουλία μου στην οποία συμμετείχαν όλοι και που χωρίς τη βοήθεια τους, δε θα κατάφερνα τίποτα. Ναι μοιράσαμε κι εμείς με τη σειρά μας χαμόγελα σε κάποιους που το έχουν πραγματικά ανάγκη και συνεχίζουμε. Τέλος έτρεξα κι εγώ για καλό σκοπό στο Run Greece που διοργανώθηκε στην πόλη μου και πήρα το πρώτο μου μετάλλιο.
Ήταν όμως και μια χρονιά που δεν είχα χρόνο για τις δυο μεγάλες μου αγάπες και που με το νέο έτος έχουν δρομολογηθεί. Ο κινηματογράφος και το μπουζούκι μπορεί να είναι διαφορετικά μεταξύ τους αλλά έχουν ένα κοινό: εμένα. Μετά από καιρό άνοιξε κινηματογράφος στην πόλη μου και πλέον θα έχω τη δυνατότητα να βλέπω τις ταινίες που θέλω, χωρίς να περιμένω πότε θα κυκλοφορήσουν σε dvd ή στο διαδίκτυο. Ήδη για αυτόν το μήνα έχω δει δυο ταινίες και δή ελληνικές οι οποίες μάλιστα μου άρεσαν πολύ. Το Ουζερί Τσιτσάνης και το Ένας Άλλος Κόσμος είναι μόνο η αρχή...
Με τη νέα χρόνια ξεκινάει όμως και το μουσικό μου ταξίδι, αφού επιτέλους θα έχω το χρόνο να τελειώσω και να δώσω την τελική ακουστική μορφή στη πρώτη μου σύνθεση.
Μια χρονιά που είχε καλά και άσχημα φτάνει στο τέλος της, το βιβλίο με τα 12 κεφάλαια, τις 365 σελίδες και τους δικούς μου καθημερινούς ήρωες κλείνει εδώ. Όπως κλείνει οριστικά και μια στήλη που αγάπησα και αγάπησαν πολλοί, αυτή με τα Βιβλία σε pdf. Μια χρονιά φεύγει μια άλλη έρχεται...ελπίζοντας να μην είναι η ίδια, ελπίζοντας στα καλύτερα!!!
Καλή Χρονιά με υγεία & ευτυχία, ίσως τα πιο πολύτιμα!!!
Δημοσίευση σχολίου