30 Αυγ 2015

Κεφάλαιο 7+8: Αντίο Καλοκαίρι...

Κεφάλαιο: Έβδομο & Όγδοο
Η ιστορία: Αντίο Καλοκαίρι...
Ήρωας/ες: Εγώ & οι άλλοι

Όπως θα έχει διαπιστώσει κανείς που διαβάζει το ιστολόγιο μου, τις δικές μου στιγμές, τον προηγούμενο μήνα δεν υπήρχε κεφάλαιο 7. Και δεν υπήρχε διότι ψυχολογικά δεν ήμουν καλά, σε συνδυασμό με κάποιες υποχρεώσεις που είχα και με άφησαν πίσω σε ότι αφορά και τις αναρτήσεις που είχα ετοιμάσει. Ένα καλοκαίρι που μόνο καλοκαίρι δεν ήταν με τα πολλά σκαμπανεβάσματα του καιρού....τα λίγα μπάνια που έκανα σε σχέση με άλλες χρόνιες, σχέδια που είχα και ανατράπηκαν τελευταία στιγμή, μια απώλεια ενός αγαπημένου μου προσώπου που ήταν ξαφνική και με τάραξε πολύ - ο καιρός λένε πως γιατρεύει - μια είσοδος άλλου αγαπημένου μου προσώπου στο νοσοκομείο, λάθος άτομα που θεωρούσα φίλους και ήταν γύρω μου και μου "έδωσαν" ακόμα μία για την τελική ψυχολογική κατάρρευση μου, ένα δημοψήφισμα που δεν είχε κάποιο αποτέλεσμα, ένα τρίτο μνημόνιο, μια ελπίδα που έσβησε ή μάλλον δεν ήρθε ποτέ και κάτι εκλογές που είναι στο προσκήνιο....ναι ήταν ένα καλοκαίρι γεμάτο άσχημα γεγονότα δεν μου πρόσφερε τίποτα...ένα καλοκαίρι που ελπίζω να μην ξαναζήσω.

Πόσο να αντέξει κάποιος και στην προκειμένη περίπτωση εγώ που βλέπω άτομα από το φιλικό μου περιβάλλον αντί να μου φτιάχνουν τη διάθεση, μετά από όσα μου συνέβησαν φέτος το καλοκαίρι, τελικώς λίγοι από αυτούς να στέκονται απέναντι μου εντάξει. Κι εκείνοι που δεν μου στάθηκαν όσο έπρεπε χωρίς λόγο να μου τη λένε και να με αποφεύγουν χωρίς εξηγήσεις, λες και τους έκανα κάτι, τους ευχαριστώ γιατί μου έδειξαν με τι άτομα είχα να κάνω όλο αυτό τον καιρό. Μου βγάλαν συναισθήματα που δεν είχα βγάλει ποτέ για άνθρωπο...πρώτα απογοήτευση και στενοχώρια και μετά, τώρα...θύμο, μίσος,απέχθεια. Όχι τους ευχαριστώ μου άνοιξαν τα μάτια...!!!

Κι επειδή κανείς και ποτέ και για τίποτα δεν θα μου ξαναχαλάσει τη διάθεση εγώ ανεβάζω στροφές, όπως στο τέλος ενός παιχνιδιού που μια ομάδα, ανεβάζει ρυθμό και πετυχαίνει το λυτρωτικό γκολ στις καθυστερήσεις. Έτσι κι εγώ αλλάζω...κάνω αλλαγές στη ζωή μου γιατί ποτέ δεν είναι ΑΡΓΑ. Κι αυτή η αρχή αρχίζει από Σεπτέμβρη. Για όσους με ξέρουν προσωπικά και με διαβάζουν, δεν θα μαι πια η ίδια - για κείνους. 

Ένα καλοκαίρι δύσκολο φεύγει...ένα φθινόπωρο έρχεται...Και όλων η διάθεση πρέπει να είναι στα ύψη, οι κακοί άνθρωποι δεν πρόκειται να φύγουν από τις ζωές μας, ούτε και οι κακοτοπιές που συμβαίνουν γύρω μας...Το καλοκαίρι σε λίγες ώρες φεύγει...και ναι επιτέλους να αρχίζει να χειμωνιάζει...μου έχει λείψει πολύ!!!

Αντίο Καλοκαίρι...

Δημοσίευση σχολίου