Σήμερα όμως έστω και με καθυστέρηση, κάνω αναφορά στις πέντε ελληνικές ταινίες που είδα μέσα στο 2015. Ποιες ξεχώρισα, με ποιες γέλασα και με ποιες έκλαψα για τα λεφτά που έχασα και δεν άξιζε η ταινία.
Ταινία 1η: Στα καλά καθούμενα
Σκηνοθεσία: Νίκος Ζαπατίνας
Σενάριο: Νίκος Ζαπατίνας
Σενάριο: Νίκος Ζαπατίνας
Διάρκεια: 93'
Είδος ταινίας:Κωμωδία
Υπόθεση: Η ζωή του Μπάμπη θα ανατραπεί μετά την επεισοδιακή συνάντηση του με την ωραία και δυναμική Αθηνά. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, ανάμεσα στις οποίες ένα πιάνο που κρύβει ένα μεγάλο θησαυρό, μια γυναίκα που το έχει σκάσει από το σπίτι της, μια περιουσία που αναζητά κληρονόμο, μια άπιστη αρραβωνιαστικιά, ένα ύποπτο μοναστήρι και τελικά τον έρωτα.
Κριτική: Ομολογώ ότι η μοναδική ταινία του Νίκου Ζαπατίνα, που παρακολούθησα ήταν το "Φιλί της ζωής" και μου άρεσε αρκετά λόγω και του soundtrack. Η ταινία "Στα καλά καθούμενα" ωστόσο μου άρεσε περισσότερο. Είχε γέλιο, πρωταγωνιστές πρώτης γραμμής (Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Ζέτα Μακρυπούλια κ.α) έξυπνη & ενδιαφέρουσα πλοκή και ανατροπές μέχρι το τέλος. 4/5
Ταινία 2η: Οι γαμπροί της Ευτυχίας
Σκηνοθεσία: Στράτος Μαρκίδης
Σενάριο: Κώστας Παπαδόπουλος, Ελένη Σολωμού
Διάρκεια: 98'
Είδος ταινίας:Κωμωδία
Υπόθεση: Ο Βαγγέλης, έμπορος κρεάτων και παραδοσιακός Κρητικός οικογενειάρχης, παντρεμένος με τη Λίνα (Μπέσυ Μάλφα), προσπαθεί να παντρέψει τη γεροντοκόρη αδελφή του Ευτυχία(Χρύσα Ρώπα), η οποία είναι άσχημη, ψηλομύτα και παλαιών αρχών. Αναζητώντας τον κατάλληλο γαμπρό, ο Βαγγέλης καταλήγει σε έναν συνεργάτη του, τον Μένη (Κώστας Ευρυπίωτης). Ο Μένης είναι ένας άνδρας στο χείλος της καταστροφής, χτυπημένος από την οικονομική κρίση και ίσως ο μόνος που θα μπορούσε να κάνει την θυσία. Κι ενώ το… προξενιό δείχνει να έχει πάρει τον δρόμο του, εμφανίζεται ένας δεύτερος γαμπρός που διεκδικεί την Ευτυχία, ο Κούλης (Γιάννης Τσιμιτσέλης).
Κριτική: Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο σε μια ταινία που παρακολουθώ και δή σε ελληνική είναι ότι πλέον δεν υπάρχει φαντασία στους σεναριογράφους και προσπαθούν να αναπαράγουν παλιότερα έργα που δεν πρέπει καν να τα ακουμπάς. Οι γαμπροί της Ευτυχίας παρά το ωραίο καστ που είχε δεν ήταν σαν τη πρώτη και θρυλική ταινία με τη Γεωργία Βασιλειάδου. Οι διάλογοι ήταν τραγικοί. Γελούσες μόνο από κάτι χαζές ατάκες που έλεγαν οι πρωταγωνιστές. Η Χρύσα Ρώπα προσπάθησε αλλά ούτε που ακούμπησε. Ο μόνος που μπορώ να πω ότι σώθηκε από αυτήν την ταινία ήταν ο Κώστας Αποστολάκης. Η ταινία ήταν καλή, ευχάριστη από την άποψη ότι δεν βαριέσαι, βλέπεται απλά για να περάσεις την ώρα σου. Δεν λέει όμως και πολλά. Ο ελληνικός κινηματογράφος καταρρέει.2,5/5
Ταινία 3η: Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μυριανθόπουλος
Σενάριο: Βασίλης Μυριανθόπουλος, Άκης Δήμου, Βασίλης Τσιγκριστάρης
Διάρκεια: 90'
Είδος ταινίας:Κωμωδία
Υπόθεση: Όταν μια ωραία πρωία η φιλήσυχη γειτονιά της Ιοκάστης διαταράσσεται από την απροσδόκητη εξαφάνιση μιας Λετονής μανικιουρίστ(Μπέτυ Μαγγίρα), η χήρα, μάνα και υποτιθέμενη business woman Ιοκάστη Παπαδάμου(Ρένια Λουιζίδου) ενώνει τις δυνάμεις της με τη δαιμόνια, πλην παντελώς αφελή γειτόνισσά της Βιβή Νερατζάκη(Μαρία Γεωργιάδου). Μπροστά στην τρομακτική προοπτική τού να μείνουν τα χέρια τους χωρίς μανικιούρ, οι δυο "αριστοκράτισσες" αποφασίζουν να ρίξουν άπλετο φως στην περίεργη υπόθεση.
Κριτική: Χωρίς να έχω δει το θεατρικό έργο και ακούγοντας από γνωστούς που την παρακολούθησαν ότι ήταν πολύ ωραία, η ταινία μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε. Η κακογουστιά σε όλο της το μεγαλείο και ο ελληνικός κινηματογράφος να έχει βουλιάξει στον πάτο... Έχει μεν γέλιο με λίγες καλές ατάκες αλλά μέχρι εκεί...Μια Ρένια Λουιζίδου, που αν και θαυμάζω και ήταν ο λόγος που παρακολούθησα την ταινία, το σενάριο δεν τη βοήθησε καθόλου. Να μην πω για τη Μαρία Γεωργιάδου...πιο χαζή πεθαίνεις!!! Για το μόνο λόγο που θα πρότεινα κάποιον να το δει είναι για τους πρωταγωνιστές. Όπως είπε και ένας φίλος μου βλέπεται ευχάριστα μεν αλλά δεν είναι κάτι το σπουδαίο. Ένα ευχάριστο χαζολόγημα. 2/5
Ταινία 4η: Από Έρωτα
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης
Σενάριο: Θοδωρής Αθερίδης
Διάρκεια: 104'
Είδος ταινίας: Δραματική Κομεντί
Υπόθεση: Η υπόθεση κινείται γύρω από τον Αντώνη Γκαλιμάνη, ο οποίος είναι πυροσβέστης. Ετοιμάζεται να παντρευτεί τη Νατάσα, και μόλις δύο μέρες πριν τον γάμο τους, εμφανίζεται στην αυλή του η πρώην του - ο έρωτας της ζωής του - η Άννα. Κάπως έτσι ο Αντώνης "μοιράζεται" ανάμεσα στις δύο γυναίκες μέχρι που φτάνει να συμβιώνει και κάτω από την ίδια στέγη μαζί τους.
Κριτική: Από τις λίγες ταινίες που παρακολούθησα φέτος και μου άρεσε τόσο η ταινία, όσο το καστ αλλά και το soundtrack ήταν η ταινία Θοδωρή Αθερίδη, "Από Έρωτα". Το τραγούδι της ταινίας, με τη μελωδική φωνή της Ελεονώρα Ζουγανέλη, το λάτρεψα. Λατρεύω επίσης, τις ταινίες που παίζουν με το χρόνο, δείχνει το παρόν και το παρελθόν. Από την αρχή της ταινίας πίστεψα αυτό που αναφέρει και η υπόθεση, ένας άντρας ανάμεσα σε δυο γυναίκες, με το θέμα της απιστίας να κυριαρχεί. Εν μέρει η απιστία υπήρχε, δεν έπεσα έξω, αλλά όχι έτσι πως το εκ λάμβανα. Η ταινία περνάει πολλά μηνύματα. Οι αναμνήσεις καλές ή κακές πάντα θα μας ακολουθούν. Για όλες τις καταστάσεις μπορούμε να βρούμε λύση. Τελικά αυτός που θα σε "σώσει" είναι κι αυτός που ερωτεύεσαι. Ένας άντρας μπορεί πραγματικά όχι μόνο να ερωτευθεί αλλά και να πονέσει και να κλάψει, αυτό που αγαπάει αν το χάσει. Το τηλεοπτικό ζευγάρι Αθερίδης-Καρύδη για μια ακόμη φορά "δίνει ρέστα". Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, μετά το LAPD τον έχασα, έλειψε και ήταν καταπληκτικός σε αυτήν του την ερμηνεία. Δε λείπει ούτε το κωμικό ούτε το δραματικό στοιχείο. Όλη η ταινία σου βγάζει πολλά συναισθήματα και μέχρι και το τέλος, έχει ανατροπές. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το soundtrack, ξαναλέω, κάνουν την ταινία από τις καλύτερες ελληνικές που έχω δει, εγώ, τα τελευταία χρόνια. 5/5
Ταινία 5η: Amore mio
Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας
Σενάριο: Έλενα Σολωμού, Βίκυ Αλεξοπούλου, Κωνσταντίνα Γιαχαλή, Κωστας Παπαδόπουλος
Διάρκεια: 110'
Είδος ταινίας: Κωμωδία
Υπόθεση: Οι εξωσυζυγικές περιπέτειες ενός προπονητή γυναικείας ομάδας βόλεϊ, μια κολλητή κι ένας κολλητός που ερωτεύονται την ίδια γυναικάρα, μια ανέλπιστα αταίριαστη σχέση μεταξύ ετερώνυμων και οι μετά-συζυγικές αναζητήσεις ενός γάμου της συμφοράς μπλέκονται με τον πιο απρόβλεπτο τρόπο.
Κριτική: Το "Amore mio" ήταν από τις ταινίες που μου έκαναν το "κλικ" από το trailer που παίχτηκε στην τηλεόραση. Επιπλέον το πολύ ωραίο καστ, οι περισσότεροι από τους οποίους, έβλεπα συχνά πυκνά στην τηλεόραση, ένας Φάνης Μουρατίδης, που εμένα, μου έχει λείψει από την τηλεόραση πολύ, και το άθλημα του βόλεϊ γύρω από το οποίο περιστρέφονταν οι ιστορίες των ηρώων, ήταν οι λόγοι που ήθελα να δω πολύ στον κινηματογράφο. Ομολογώ ότι δεν κατάλαβα ότι πέρασε η ώρα, τελείωσε η ταινία και έπρεπε να φύγω. Ναι επιτέλους μια ταινία στην οποία δικαιώνομαι, δεν έκλαψα τα λεφτά μου και το φοβερό καστ δικαιώθηκε και αυτό. Συνηθίζεται άλλωστε σε μια ταινία με πρωταγωνιστές πρώτης γραμμής, η ταινία αυτή να μην λέει πολλά. Το "Amore mio", απέδειξε περίτρανα το αντίθετο. Υπήρχε το χιούμορ, οι καλές ατάκες, ξαναλέω το κάστ, φοβερό σαν ζευγάρι Οικονομάκου-Μουζουράκης, που γέλασα πολύ μαζί τους και το λίγο πόνηρο, πρόστυχο, αν θεωρηθεί έτσι, που είχε η ταινία. Το τέλος μόνο με ξίνισε. Από τους δημιουργούς της "Νήσος Ι" και "Νήσος ΙΙ", για ακόμη μια φορά δεν απογοητεύτηκα. Ο ελληνικός κινηματογράφος ίσως αναγεννιέται έστω και με αυτά τα σενάρια. Δεν είμαστε και Αμερική άλλωστε. 4/5
Δημοσίευση σχολίου