Με αφορμή την απογοητευτική φέτος Eurovision, που σε λίγη ώρα είναι ο τελικός, και τις 24 μπαλάντες της, από τις συνολικά 27 χώρες που παίρνουν μέρος - μόλις ένα τραγούδι μετά βίας εύθυμο - δράττομαι της ευκαιρίας να θυμηθώ και να σας θυμίσω τις καλύτερες μπαλάντες που πέρασαν από το διαγωνισμό τραγουδιού. Επιπλέον φέτος, η Eurovision, κλείνει 60 χρόνια ζωής. Φυσικά από την πρώτη Eurovision, μέχρι και σήμερα, έχουν περάσει πολλές μπαλάντες κάποιες όμως είτε πήραν καλή θέση είτε κέρδισαν το διαγωνισμό είτε όχι, ακούστηκαν και έγιναν επιτυχίες στην Ευρώπη. Κάποιες από αυτές ακούγονται και σήμερα. Κάποιες από αυτές δεν μου τράβηξαν εξ αρχής το ενδιαφέρον αλλα αργότερα τις αγάπησα. Κάποιες από αυτές έχουν αργό ρυθμό και κάποιες άλλες στο ρεφρέν έχουν μια ένταση, μια αλλαγή στο ρυθμό. Όλες όμως είναι μπαλάντες. Ας τις θυμηθούμε.
Ξεκινάμε από την Eurovision του 1987, με τον κ.Eurovision, όπως αποκαλέστηκε, τον Johnny Logan και το τραγούδι Hold me now. Μέχρι και σήμερα είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης, που έχει κερδίσει τον διαγωνισμό τρεις φορές, δύο συμμετοχές ως τραγουδιστής, και μία ως συνθέτης, για λογαριασμό της χώρας του, της Ιρλανδίας. Το τραγούδι αυτό εγώ το άκουσα αργότερα και το λάτρεψα, μιας που το 1987, όταν πρωτοακούστηκε, ακόμη δεν υπήρχα στα σχέδια των γονιών μου.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1988 τον διαγωνισμό κερδίσει η Celine Dion με το τραγούδι Ne partez pas sans moi, εκπροσωπώντας την Ελβετία. Η Celine χρησιμοποίησε τη φήμη της Eurovision για να χτίσει μια εντυπωσιακή καριέρα και το πέτυχε. Φωνή από κρύσταλλο όλα τα άλμπουμ της έγιναν πλατινενια ωστόσο το δημοφιλές τραγούδι της είναι αναμφίβολα το soundrtrack της ταινίας "Τιτανικός" με τίτλο My heart will go on. Ομοίως το τραγούδι αυτό το άκουσα αργότερα και το αγάπησα.
Eurovision 1995. Nocturne τραγουδούν οι Secret Garden εκπροσωπώντας τη Νορβηγία. Ένα ατμοσφαιρικό τραγούδι που ήταν και το μοναδικό instrumental κομμάτι που κέρδισε στο διαγωνισμό. Η επιτυχία του τραγουδιού, μετά το τέλος του διαγωνισμού ήταν μεγάλη και θεωρείται ένα από τα διαχρονικότερα κομμάτια του είδους του αλλά και του διαγωνισμού. Αρχίζουμε και βλέπουμε Eurovision. Ένα τραγούδι που ακόμα το θυμάμαι και κάποιοι "πάτησαν πάνω του" για αντιγραφές-τραγούδια.
Eurovision 2000. Η νίκη τους ήταν έκπληξη για το μουσικό διαγωνισμό τραγουδιού. Τα δύο αδέλφια από τη Δανία, εκπροσώπησαν τη χώρα τους παρά την προχωρημένη τους ηλικία. Οι αδελφοί Olsen, με τις κιθάρες στα χέρια τους, βγήκαν στη σκηνή, ερμήνευσαν το τραγούδι Fly on the wings of love, με ενθουσιασμό και ξεχώρισαν. Το τραγούδι έγινε επιτυχία κυρίως στις σκανδιναβικές χώρες. Ωστόσο εγώ το θυμάμαι ακόμη. Μάλιστα θυμάμαι όταν βγήκαν στη σκηνή που γελούσα όλη την ώρα από χαρά και έλεγα ... Κοίτα τους παππούδες.
Τις χρονιές 2001 και 2002 δε ξεχώρισα κάποια μπαλάντα. Γενικότερα ήταν δυο χρονιές απογοητευτικές σε τραγούδια. Μοναδική εξαίρεση στην Eurovision του 2001, ήταν η πρώτη εμφάνιση της Έλενας Παπαρίζου ως Antique που πήραμε και την 3η θέση. Και την αμέσως επόμενη χρονιά, το 2002, αν θυμάστε, στείλαμε το Μιχάλη Ρακιτντζή με το S.A.G.A.P.O. Αντιθέτως στην Eurovision 2003, η καλύτερη μπαλάντα που άκουσα ήταν η δική μας, η ελληνική συμμετοχή με τη Μαντώ και με το τραγούδι Never let you go. Κι ας πήραμε την 17η θέση. Για τους φάνς του διαγωνισμού η καλύτερη μπαλάντα ήταν η δικιά μας.
Την Eurovision του 2004 την είχαμε πάρει πιο ζεστά, αφού θέλαμε να πάρουμε την πρώτη θέση μέσα στην Τουρκία. Ωστόσο μας έφαγε η Ρουσλάνα. Σε αυτήν όμως την Eurovision, δύο μπαλάντες ήταν ιδιαίτερες. Το τραγούδι Το Lane Moje του Zeljko Joksimovic πήρε την 2η θέση, λόγω της ιδιατερότητας του. Παρόλα αυτά αν και η επιτυχία του τραγουδιού ήταν μεγάλη, το τραγούδι θεωρήθηκε αντιγραφή αλλά και ότι είχε πολιτική σκοπιμότητα.Ο Zeljko Joksimovic είναι από τους πιο δημοφιλείς συνθέτες και τραγουδιστές της περιοχής των Βαλκανίων. Το δεύτερο τραγούδι ήταν αυτό της Κύπρου "Stronger Every Minute", με την δεκαεξάχρονη τότε, Lisa Andreas. Μια συναισθηματική μπαλάντα που με την ερμηνεία της νεαρής κοπέλας συγκίνησε πραγματικά το κοινό της Ευρώπης και της χάρισε την 5η θέση, την καλύτερη για τη Κύπρο μας.
Eurovision 2005. H χρονιά της Ελλάδας. Η πρώτη νίκη σε διαγωνισμό τραγουδιού. Και η Έλενα Παπαρίζου μας έκανε περήφανους. Κι ας άφησε στη δεύτερη θέση το άλλο φαβορί τη Μάλτα, με ίσως την καλύτερη μπαλάντα που έχω ακούσει. Η Chiara, εκπροσώπησε τη χώρα της και ήθελε τη νίκη. Με το τραγούδι της Angel, έκανε μια τέλεια εμφάνιση, και παρά τα παραπανίσια κιλά της, απέδειξε ότι έχει φωνάρα. Δυναμική ερωτική μπαλάντα που ακούω μέχρι και σήμερα. Μέχρι και σήμερα η πιο επιτυχημένη συμμετοχή της Μάλτας όλων των εποχών.
Eurovision 2006. Η χρονιά που διοργανώσαμε το διαγωνισμό τραγουδιού στέφθηκε με επιτυχία και ίσως να ήταν η καλύτερη από άποψη τραγουδιών, αφού όλα τα τραγούδια σχεδόν έγιναν επιτυχίες και ακούστηκαν πολύ και μετά το τέλος της βραδιάς εκείνης. Μπορεί η μπαλάντα του Dima Bilan με τίτλο Never let yo go, να ενθουσίασε τους πάντες και να κατετάγη στην 2η θέση, η δικιά μας όμως ήταν η καλύτερη κι ας σχολιάστηκε τότε. Η Άννα Βίσση με το Everything απέδειξε ότι έχει φωνή. Μόνη της στη σκηνή χωρίς φωνές να τη συνοδεύουν, έδωσε όλη της τη ψυχή, όση είχε και δεν είχε και απλά έσκισε το κομμάτι - για την ακρίβεια το απογείωσε.Η εμπορική επιτυχία του τραγουδιού ήταν τεράστια και έγινε νούμερο 1 hit σε Ελλάδα,Κύπρο αλλά και στη Σουηδία.
Eurovision 2007. Το νικητήριο τραγούδι του μουσικού διαγωνισμού ήταν η καλύτερη μπαλάντα αυτής της χρονιάς. Το τραγούδι "Molitva" ερμήνευσε η Marija Serifovic για λογαριασμό της Σερβίας που εμφανίστηκε πρώτη φορά στο διαγωνισμό ως ανεξάρτητο κράτος.Παρά τα όσα ακούστηκαν περί ομοφυλοφιλίας της τραγουδίστριας, το τραγούδι έγινε επιτυχία σε πολλά κράτη της Ευρώπης.
Eurovision 2008.Η Ρωσία ήρθε αποφασισμένη να πάρει την νίκη. Μετά τη 2η θέση που πήρε το 2005, ο Dima Bilan δηλώνει και πάλι συμμετοχή με σκοπό την πρωτιά με το τραγούδι Believe. Από την αρχή του διαγωνισμού ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί και επιβεβαίωσε τα προγνωστικά. Με το μήνυμα ότι όλα είναι δυνατά σε αυτό τον κόσμο, μόνο αν υπάρχει πραγματική πίστη, με τη συνοδεία on stage του Ρώσου χρυσού Ολυμπιονίκη στο πατινάζ Evgeni Plushenko και του βιολιστή Edvin Marton o Dima Bilan κερδίζει και ψηφίζεται απ΄όλες τις χώρες, με το τραγούδι να γίνεται εμπορική επιτυχία. Ένα ακόμη τραγούδι - μιας από τις καλύτερες βαλκανικές μπαλάντες μέχρι και σήμερα είναι το Oro που ερμήνευσε η Jelena Tomasevic
Eurovision 2009. H χρονιά που μόνο δύο μπαλάντες κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να μπουν στο τοπ10. Η "barbie" όπως την αποκάλεσαν της Eurovision, Yohanna ερμήνευσε το Is it true και μάγεψε όλη την Ευρώπη λαμβάνοντας τη 2η θέση για την Ισλανδία. Το τραγούδι έγινε επιτυχία στη Σκανδιναβία, Αγγλία, Ρωσία, Δανία, Ελλάδα, ηχογραφήθηκε σε 5 γλώσσες και θεωρείται από τις κορυφαίες μπαλάντες στο διαγωνισμό. Στον ίδιο διαγωνισμό και η Chiara, επανέρχεται στο διαγωνισμό για τρίτη φορά για την πρωτιά, με το What if we. Παρόλα αυτά αν και ήταν μια πολύ όμορφη μπαλάντα αδικήθηκε και κατετάγη 22η. Έκανε όμως επιτυχία.
Eurovision 2010. Μια χρονιά που δύο μπαλάντες που θεωρούνταν φαβορί κατάφεραν να φτάσουν στην πηγή αλλά να μην πιουν νερό. Το Drip Drop της Safura και το Apricot Stone της Eva Rivas ήταν τα αδικημένα φαβορί. Το πρώτο πήρε την 2η θέση και το δεύτερο την 7η θέση, για το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, αντίστοιχα. Και τα δύο τραγούδια είχαν τεράστια απήχηση μετά το τέλος της Eurovision με όλα τα ευρωπαϊκά ραδιόφωνα να τα παίζουν μέχρι και σήμερα και να έχουν κυκλοφορήσει πολλά remix αλλά και διασκευές από γνωστούς τραγουδιστές ανάμεσα σε αυτούς και το Zeljko Joksimovic.
Eurovision 2011. Ότι δεν κατάφερε την προηγούμενη χρονιά το έκανε την επόμενη. Το Αζερμπαϊτζάν από την αρχή ήταν το φαβορί και κέρδισε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό για πρώτη φορά στην ιστορία της. Με το Running Scared ερμηνευμένο από τους Ell & Nikki ή αλλιώς Eldar & Nigar, η βραδιά έληξε όπως έπρεπε. Οι δυο τους απογείωσαν το κομμάτι το οποίο ακουγόταν για αρκετό καιρό στα ραδιόφωνα και έφτασε στο No1 των charts.
Eurovision 2012. Αδιαφιλονίκητο φαβορί από την αρχή μέχρι το τέλος επιβεβαίωσε τα προγνωστικά όλων ακόμα και τα δικά μου. Από το άκουσμα του και μόνο ανατριχιάζεις. Μόνη της στη σκηνή στο μεγαλύτερο μέρος του κομματιού, χωρίς φωνητικά, χωρίς πολλά φώτα, χωρίς παπούτσια. Αυτή ήταν η Loreen με το Euphoria. Τα λόγια περισσεύουν.
Eurovision 2013. Το νικητήριο τραγούδι από τη Δανία, δεν είναι καθαρά μπαλάντα. Στο ρεφραιν αλλάζει ρυθμό. Ως επί το πλείστον όμως το κατατάσσουν σε μπαλάντα. Only Teardrops λοιπόν από τη όμορφη και βελούδινη φωνή της Emmelie de Forest. Το τραγούδι παρά την πρώτη θέση στο διαγωνισμό έρχεται έβδομο στο κατέβασμα τραγουδιών της Eurovision. Στον ίδιο διαγωνισμό αίσθηση έκανε το ιταλικό τραγούδι κυρίως όμως το Eg a lif του Eytour Inga Gyunnlyoygsson, που παρά τη χαμηλή θέση, νομίζω 7η θέση κυκλοφόρησε μετέπειτα σε πολλά remix.
Eurovision 2014. Μια χρονιά που κανείς δεν θυμάται το τραγούδι αλλά τον ερμηνευτή ή ερμηνεύτρια, όπως θέλετε αποκαλέστε τον. Για μένα θεωρώ πως το τραγούδι - μπαλάντα που αδικήθηκε και έπρεπε να πάρει την πρώτη θέση ήταν το Undo της Sanna Nielsen που εκπροσώπησε τη Σουηδία. Μια όμορφη μπαλάντα που παρά την 3η θέση ακούστηκε περισσότερο από τα υπόλοιπα τραγούδια της βραδιάς. Έχω την εντύπωση ότι η Eurovision αυτή δεν έκανε και καλά νούμερα σε κάποια κράτη, που συμμετείχαν. Επιπλέον μια από αυτούς που δεν την παρακολούθησαν αλλά είδαν αποσπάσματα την επόμενη μέρα ήμουν κι εγώ.
Και φτάσαμε στο σήμερα, 60 χρόνια μετά, η Eurovision 2015, μοιάζει φτωχή αλλά και απογοητευτική. Η χειρότερη είναι η φετινή όπως είπαν κάποιοι. Πράγματι, πολλές μπαλάντες. Η Ελλάδα για τρίτη φορά στέλνει μπαλάντα, έχοντας ήδη μια 17η θέση και μια 9η θέση. Να πάρουμε κάτι ενδιάμεσο; Θα δείξει. Μέχρι στιγμή πάντως η Σουηδία είναι το φαβορί. Λίγες ώρες έμειναν για να μάθουμε. Καλή επιτυχία στην Ελλάδα μας!!!
Δημοσίευση σχολίου