Από το Blogger.
Η ιστορία: Πάσχα στο χωριό
Ήρωας/ες: Οικογένεια
Ένας ακόμη μήνας έρχεται στο τέλος και ένας μήνας μπαίνει για να καλωσορίσουμε το καλοκαιράκι και να απολαύσουμε βόλτες στην παραλία και μπόλικα μπάνια στη θάλασσα. Μέχρι τότε όμως έχουμε ένα μήνα. Ας δούμε τι κάναμε τον μήνα αυτό, τον Απρίλη μας.
Αυτός ο μήνας ξεκίνησε με μπόλικες πλάκες, φάρσες σε φίλους και γνωστούς κυρίως στην οικογένεια μας. Θυμήθηκα, επί τη ευκαιρία, και σας θύμισα παρόμοιες πλάκες που κάναμε όταν ήμασταν στην παιδική ηλικία. Ήταν όμως κι ένας μήνας, που παρά τις όποιες μου επαγγελματικές και οικογενειακές μου υποχρεώσεις, κατάφερα να διαβάσω τρία αγαπημένα μου βιβλία, τα οποία απέκτησα σε μορφή δανεισμού, το Μην πυροβολείτε τη νύφη, το Έρωτας - Πόλεμος και Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι. Είδα όμως, επιτέλους, και το δεύτερο μέρος της τριλογίας, Divergent: Η απόκλιση, στον κινηματογράφο της Κομοτηνής. Γενικότερα ήταν ένας μήνας που έβαλα κάποιες δικές μου υποχρεώσεις πάνω πάνω στη λίστα μου.
Συνέχισα, με την αγορά κάποιων βιβλίων, για την ακρίβεια εννέα αστυνομικών βιβλίων, από κατάστημα της περιοχής μου, σε αρκετά οικονομική τιμή και αυτό διότι συμμετέχω κι ΕΓΩ, όπως πολλοί άλλοι, στον Μαραθώνιο Αστυνομικής Λογοτεχνίας του ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Φυσικά και το ένα βιβλίο διαβάστηκε, το βιβλίο Για μια χούφτα βινύλια. Τα επόμενα θα διαβαστούν το καλοκαίρι, αφού για τον επόμενο μήνα, πρόκειται να διαβάσω δύο βιβλία του Dan Brown. Προσεχώς λοιπόν και κριτικές στα βιβλία αυτά.
Αν εξαιρέσουμε τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις που αυτό το μήνα ήταν αρκετές θα έλεγε σε σύγκριση με τους προηγούμενους μήνες, το Πάσχα και η δεύτερη μέρα του Πάσχα ήταν καθαρά θέμα οικογενειακού χαρακτήρα. Μέχρι και Μ.Σάββατο αφού τακτοποίησα τις υποχρεώσεις μου, είχα δώσει στον εαυτό μου 2 μέρες ρεπό. Πάσχα λοιπόν, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια, στο χωριό. Πάσχα με τον παππού και τη γιαγιά. Πάσχα με τον παππού, που κάθε χρόνο έχει τα κουράγια, παρά τα χρόνια του και τα προβλήματα του, να βάζει το αρνί στη σούβλα και να μας περιμένει με ανυπομονησία. Τα πειράγματα από το πρωί μέχρι και το μεσημεράκι, συνεχίζονταν, όπως και το γλέντι, η μουσική και τα γέλια όλων μας. Γιατί κάτι τέτοιες στιγμές όλοι μας πρέπει να τις περνάμε οικογενειακά.
 |
| Ο παππούς επιβλέπει το "έργο" του |
Κατά τις 1:30 το μεσημέρι τα τσιμπολογήματα είχαν αρχίσει. Εγώ πρώτη και καλύτερη άρχισα να τσιμπάω την πέτσα από το αρνί. Γιατί καλώς ή κακώς όλη η νοστιμιά εκεί είναι κι ας παχαίνει, που λένε. Το τραπέζι στρώνεται με αυτά τα Πασχαλινά τραπεζομάντηλα που η γιαγιά θυμάται να τα βγάλει λόγω της περίστασης. Οι σαλάτες που έγιναν από τη μάνα μου και τη θεία μου. Το τζατζίκι που μόνο ο παππούς φτιάχνει με το μπόλικο σκόρδο που μόνο αυτός ξέρει να βάζει. Δύο μπουκάλια κρασί που τοποθετώ εγώ πάνω στο τραπέζι και αμέσως μετά να γεμίζω τρία ποτηράκια για το τσούγκρισμα με τα αδέρφια μου επιτόπου. Α κι ο μπαμπάς μου, τον οποίο έβαλε ο παππούς μου να σκάψει το μπαχτσέ του για να φυτέψει ντομάτες, πιπεριές, αγγούρια, κολοκυθάκια, μελιτζάνες και ότι άλλο λογής σκεφτεί κανείς να βάλει στον κήπο του.
Η ώρα του μεσημεριανού φαγητού έφτασε και όλοι πέφτουμε σαν τα "καρτάλια". Είναι ένας δικός μου τρόπος έκφρασης για όποιον πεινάει πολύ και πέφτει στο φαγητό λες και δεν έχει φάει πόσο καιρό. Ευτυχώς για μένα, σε σχέση με άλλες χρονιές, δεν έπεσα σαν το καρτάλι, αλλά έφαγα με μέτρο. Άλλωστε όλο το Πάσχα με τα τσουρέκια κόντεψα να πάθω τσουρεκίαση. Εν πάσει περιπτώση, μπορεί να μην έφαγα πολύ αλλά ήπια πολύ. Το κρασί ήταν τέλειο που όμοιο του δεν έχω ξαναπιεί. Ακόμα απορώ αν είναι από τα αμπέλια του παππού μου ή όχι. Μετά το τέλος του φαγητού βγήκε το επιδόρπιο, το παγωτό, που δεν μπορώ να πω ότι το έφαγα με όρεξη. Είναι αυτά τα παγωτά της Γερμανίας τα Haagen Dazs, για τα οποία δεν τρελαίνομαι. Και με το παγωτό ήρθε και έδεσε το γλυκό. Η κοιλιά μου κόντεψε να σκάσει και να φανταστεί κανείς ότι έφαγα με μέτρο. Από αύριο αποτοξίνωση...!!!
Και η αποτοξίνωση άργησε να έρθει μια εβδομάδα αλλά σημασία έχει ότι ήρθε. Καλοκαίρι έρχεται πρέπει να χάσουμε τα κιλά του Πάσχα. Πάντως φέτος έχω την εντύπωση, ότι το Πάσχα ήταν καλύτερο από πέρσι. Με καλύτερη παρέα. Οικογενειακά....και έτσι συνεχίστηκε κι ο μήνας. Οικογενειακά. Γιατί όπως προείπα τις γιορτές του Πάσχα τις περνάς με τους δικούς σου, την οικογένεια σου.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Λένα Μαντά
β) Τίτλος: Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι
β) Τίτλος: Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι
γ) Έτος Έκδοσης: 2007
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Πλοκή: «…Η ζωή είναι σαν το ποτάμι που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκείνο πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δε θα μπορέσετε να γυρίσετε… να προσέχετε πάντα το ποτάμι… Μη σας παρασύρει…»
Η Μελλισάνθη, η Ιουλία, η Ασπασία, η Πολυξένη και η Μαγδαληνή μεγαλώνουν με τη μητέρα τους σ’ ένα χωριό στον Όλυμπο, δίπλα σ’ ένα ποτάμι. Αυτό που επιθυμούν και οι πέντε είναι να γνωρίσουν τη ζωή μακριά από το πατρικό τους. Και θα το καταφέρουν! Η μοίρα θα τις στείλει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα. Μόνο που καμιά φορά, τα όνειρα γίνονται εφιάλτες που στοιχειώνουν και κυνηγούν... Πέντε γυναίκες, πέντε ζωές συγκλονιστικές, γεμάτες έρωτα και ανατροπές, ενώ το σπίτι δίπλα στο ποτάμι περιμένει υπομονετικά αυτό που ξέρει ότι θα συμβεί…
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Πέντε πραγματικά όμορφες ιστορίες, πέντε γυναικών που ήθελαν να αφήσουν το σπίτι τους, το σπίτι δίπλα στο ποτάμι, για να γνωρίσουν άλλους πολιτισμούς. Ένα καταπληκτικό βιβλίο, με πολλά συναισθήματα, νοήματα και μηνύματα. Μαζί με τις γυναίκες, κι ο αναγνώστης ταξιδεύει στην Αμερική, στην Αφρική και στην Ευρώπη. Σε δρόμους άγνωστους και μαζί τους συμπορεύεται σε όλες τις δυσκολίες που συναντούν και δένεται μαζί τους. Βρήκα τον εαυτό μου μετά από καιρό να δακρύζω στο φινάλε, που δεν θέλω να προδώσω. Διαβάστηκε πολύ γρήγορα αφού δεν ήθελα να το αφήσω. Τελείωνε μια ιστορία και ήθελα να συνεχίσω να διαβάσω και την άλλη. Απλά διάβαστε το. Αξίζει.
5 στα 5
Εδώ και ένα χρόνο, αποτελώ και εγώ μέλος αυτής της οικογένειας που λέγεται AVON. Είπα να ασχοληθώ λιγάκι με τον εαυτό μου, που παλιότερα δεν πρόσεχα τόσο επιμελώς. Επιπλέον η αναζήτηση κάθε φορά κάποιας γνωστής μου που ήταν αντιπρόσωπος στην AVON για να κάνω κάποια παραγγελία με έφερε ένα βήμα πριν πάρω την απόφαση μου να γίνω ΕΓΩ, αντιπρόσωπος στην AVON. Έγινα μέλος μόνο κι μόνο για να αγοράζω εύκολα και γρήγορα αυτά που ήθελα. Δεν επεδίωξα ποτέ να βγάλω κάποιο χαρτζιλίκι. Αυτό ήρθε. Για να μην τα πολυλογώ... στην στήλη αυτή θα αναρτώ όπως είναι φυσικό προϊόντα που έχω πάρει από την AVON και με τα οποία είμαι ευχαριστημένη. Αλλά και με αυτά που δεν είμαι τόσο ικανοποιημένη. Έτσι για να σας βοηθήσω στην τελική επιλογή σας.
Σήμερα θέλω να κάνω λόγο για ένα προϊόν το οποίο το πήρα με ρίσκο μεν αλλά τελικώς απεδείχθη καταπληκτικό. Ήθελα από καιρό να πάρω πούδρα με μεικ απ μαζί αλλά δεν έβρισκα κάτι που να μου κάνει το κλικ...χώρια την τιμή. Και το πήρα. Μιλάω για τη Βάση Μεικ απ & Πούδρα μαζί της Ideal Flawless. Ήταν η πρώτη φορά που αγοράσα προϊόν της Ideal Flawless και όπως είπα το πήρα με ένα φόβο δεδομένου ότι ήταν ακριβή η τιμή του. Είχα πάρει σε πακέτο γνωριμίας από την AVON κάποια προϊόντα ανάμεσα σε αυτά τη Βάση Μεικ απ Natural Beige. Ήταν μια καλή βάση μεικ απ αλλά λίγο πιο έντονη από το χρώμα της επιδερμίδας μου. Το ήθελα πιο ανοιχτό. Για αυτό το λόγο και δεν παρήγγειλα την ανάλογη βάση Μεικ απ & Πούδρα μαζί. Πήρα την πιο ανοιχτόχρωμη με έναν ενδοιασμό. Την βάση Μεικ απ & Πούδρα μαζί της απόχρωσης Nude. Μόνο το σφουγγαράκι δε μου άρεσε τόσο και χρησιμοποίησα το παλιό μου. Πραγματικά μετά από 1 μήνα που την έχω, έχω τρελαθεί μαζί της, η ποσότητα είναι πολύ καλή και επιπλέον άξιζαν τα λεφτά μου. Ο καθένας όμως μπορεί να την πάρει σε προσφορά στα 9€ κοντά. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α)Συγγραφέας: Καίτη Οικονομου
β)Τίτλος: Έρωτας Πόλεμος
γ)Έτος Έκδοσης: 2012
δ)Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Πλοκή: Αυτό που είχε η Άννα με τον Φάνη ήταν μοναδικό κι ανεπανάληπτο – έρωτας μαζί και πόλεμος, ευτυχία και απόγνωση, ζωή και θάνατος. Ένας άπιαστος αντικατοπτρισμός, κάτι που το φαντασιωνόταν μόνο η ίδια. Γι’ αυτό χάθηκε τόσο εύκολα, επειδή δεν υπήρχε…Η Άννα ερωτεύτηκε τον Φάνη από την πρώτη στιγμή. Ψηλός, αδύνατος, μυστηριώδης, γοητευτικός, χαρισματικός. Δεν υπολόγισε κοινωνικές διαφορές, δεν άκουσε τις φωνές των γύρω της που τη συμβούλευαν ότι είναι επικίνδυνος, αυτοκαταστροφικός. Άκουγε μόνο την καρδιά της και το πλήρωσε ακριβά. Γιατί ο Φάνης, έρμαιο των παθών του, όσο κι αν προσπάθησε να βρει απάγκιο στην αγκαλιά της, δεν τα κατάφερε. Και άγγιξε το θάνατο. Ο έρωτας μπορεί να είναι φονιάς, μπορεί να είναι, όμως, και λυτρωτής. Αν είναι αληθινός, δε χάνεται ποτέ. Προδίδεται, κρύβεται, υποχωρεί, αλλά τελικά επιστρέφει φέρνοντας μαζί του τη σωτηρία και τη ζωή. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία της Άννας και του Φάνη.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Σε λιγότερο από τρεις μέρες, το είχα τελειώσει. Σαφώς και το δεύτερο μέρος του βιβλίου δεν είναι σαν το πρώτο. Ωστόσο η συνέχεια της ιστορίας της Λευκής Ορχιδέας είναι πολύ καλή. Στο δεύτερο βιβλίο, η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Άννα, την κόρη του Μάρκου και της Έλλης, τους οποίους την ιστορία γνωρίσαμε μέσα από τη Λευκή Ορχιδέα. Ένα βιβλίο με πολλές εναλλαγές συναισθημάτων, πολλές περιγραφές, ένα ωραίο λεξιλόγιο, μέσα από το οποίο εύκολα κανείς μπορεί να πλάσει τις εικόνες του βιβλίου και φυσικά μια δυνατή αγάπη που αντέχει στο χρόνο. Ένα θέμα αρκετά επίκαιρο, αυτό της χρήσης ναρκωτικών και τη θέληση που έχει κάποιος για την απεξάρτηση. Και φυσικά ένα τέλος που άρμοζε στο βιβλίο. Σίγουρα η ιστορία της Άννας και του Φάνη, θα σας αρέσει. Μην περιμένετε το βιβλίο αντάξιο με αυτό της Λευκής Ορχιδέας. Εκείνο δε συγκρίνεται.
4 στα 5
Δείτε την κριτική μου και στις Εκδόσεις Ψυχογιός εδώ.
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Με αφορμή την σημερινή ημέρα, Παγκόσμια Μέρα Βιβλίου, ανοίγω και την νέα στήλη του blog μου, Photo-A-Day, #Photo Challenge. Σήμερα όμως μια σημαντική μέρα, λόγω παγκόσμιας μέρας βιβλίου κάνω μια εξαίρεση. Από τον επόμενο όμως μήνα, οι φωτογραφίες που θα δημοσιεύονται θα ανεβαίνουν σε μια ανάρτηση, στο τέλος του μήνα, με τη φωτογραφία της κάθε μέρας (αν υπάρχει).
Κι επειδή συμμετέχω στο Μαραθώνιο Αστυνομικής Λογοτεχνίας, του ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, έχω ήδη συγκεντρώσει κάποια από τα βιβλία, που θα διαβάσω. Τρία είναι αυτά παρακάτω σε pocket size, τα οποία και προμηθεύτηκα από κατάστημα της περιοχής μου. Η αρχή έγινε με το βιβλίο της Ελληνίδας συγγραφέως, Χίλντα Παπαδημητρίου, την οποία και διαβάζω πρώτη φορά, και το "Για μια χούφτα βινύλια", ένεκεν ότι είμαι λάτρης βινυλίου, και μέχρις στιγμή με έχει εκπλήξει. Η συνέχεια ανήκει στην Asa Larsson και το βιβλίο της "Ηλιακή Καταιγίδα" και για το τέλος αφήνω τον αγαπημένο Jo Nesbo, όπου ένα ακόμη βιβλίο, "Ο λυτρωτής", μπαίνει στη συλλογή του συγγραφέα.
ღ Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για τα μηνύματα που μου στέλνετε αλλά και για τα σχόλια σας, στο τέλος των αναρτήσεων μου. Τους τελευταίους μήνες, παρατηρώ μεγάλη άνοδο του blog μου σε προβολές και εκτός Ελλάδας, κάτι που πραγματικά με κάνει πολύ χαρούμενη, μιας που ξεκίνησα όλο αυτό το ιστολόγιο τελείως ερασιτεχνικά. Ελπίζω να σας φανούν κάπου χρήσιμα όλα αυτά που γράφω. Να είστε όλοι καλά, με υγεία πάνω απ΄όλα και τα υπόλοιπα θα έρθουν!!! ღ
__________________________________________________________
Το blog αποτελεί μια ερασιτεχνική προσπάθεια όπου εκφέρεται καθαρά η προσωπική μου άποψη. Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση άρθρων και φωτογραφιών του blog, με σαφή αναφορά στην αρχική πηγή τους. Ότι δημοσιεύετε σ΄αυτή τη σελίδα είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog Οι Δικές μου Στιγμές Copyright © 2010 XP All rights reserved
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Η Τριλογία της Απόκλισης: Ανταρσία (Insurgent)
Σκηνοθεσία: Robert Schwentke
Πρωταγωνιστούν: Kate Winslet, Shailene Woodley, Theo James, Maggie Q
Είδος Ταινίας: Ταινία Δράσης/Επιστημονικής Φαντασίας/Περιπέτειας
Έτος Παραγωγής: 2015
Διάρκεια: 119΄
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Παρόλο που δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, η ταινία μου άρεσε πολύ αλλά φυσικά δεν ήταν σαν την πρώτη. Βρίσκοντας ελάχιστο χρόνο, μετά από αρκετό καιρό, η επιλογή να δω τη συνέχεια της ταινίας Divergent, ήταν η καλύτερη που έχω κάνει. Μέσα σε ένα φανταστικό κόσμο, αυτό που έχουν δημιουργήσει οι Διαφορετικοί, οι πρωταγωνιστές μετατρέπονται σε φυγάδες και προσπαθούν να κρυφτούν. Καταπληκτικά εφέ, εξαιρετική σκηνοθεσία, τέλεια background μουσικής σε συνδυασμό με την έντονη δράση, την αγωνία και τον έρωτα κάνουν την ταινία θεαματική. Μια συναρπαστική ταινία δράσης που για να τη δεις και να καταλάβεις τι γίνεται πρέπει να δεις το πρώτο μέρος.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Οι λάτρεις ταινιών επιστημονικής φαντασίας & τριλογιών πρέπει να τη δουν. Όσοι έχουν δει το πρώτο μέρος δε θα απογοητευθούν από τη συνέχεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΔΩ.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΔΩ.
Είχα αναφέρει από προηγούμενη σχετική ανάρτηση ότι είχα εξασφαλίσει για τις γιορτές του Πάσχα, από μια συνάδελφο που είχε τη καλοσύνη να μου δανείσει, δύο βιβλία. Τελικά αυτά ήταν τρία. Το τελευταίο για την ακρίβεια ήταν και το πρώτο που διάβασα. Για δουλειά πήγα - για την ακρίβεια να προσέχω ένα τρίχρονο παιδάκι - βιβλίο της Δημουλίδου βρέθηκα να διαβάζω. Και τι βιβλίο. Το "Μην Πυροβολείτε τη Νύφη" είναι από τα πρώτα βιβλία της αγαπημένης μου κ.Δημουλίδου που δεν έτυχε ποτέ να διαβάσω και ήλπιζα σε κάποια επανέκδοση του με νέο εξώφυλλο και να το προσθέσω στη συλλογή μου. Γενικά με τη συγκεκριμένη συγγραφέα έχω κόλλημα.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α)Συγγραφέας: Χρυσηίδα Δημουλίδου
β)Τίτλος: Μην Πυροβολείτε τη Νύφη
γ)Έτος Έκδοσης: 2006
δ)Έκδοση: Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη
Πλοκή: Μέσα σε όλα όσα κληρονόμησε η Άννα από την αγαπημένη της γιαγιά Αννιώ ήταν κι ένα παλιό ράφι γεμάτο τεντζερέδες, να της θυμίζει συχνά τα λόγια της: "Κοίταξε μη μείνεις στο ράφι σαν τη θεία σου τη Χρυσούλα..."Η Άννα δεν το 'χε σκοπό. Άλλωστε, πάντα ονειρευόταν να φορέσει νυφικό. Όμως, στα τριάντα τρία της, παρέμενε ανύπαντρη. Νόστιμη ήταν, μορφωμένη ήταν, είχε καλή δουλειά και δικό της σπίτι. Τι έφταιγε λοιπόν; Τη μέρα που λαμβάνει προσκλητήριο γάμου από τη Μαριάνθη, τη μοναδική συμμαθήτριά της πέρα από την ίδια που δεν είχε ακόμη παντρευτεί, φτάνει στα όριά της. Πώς θα δικαιολογούσε σε όλους, για άλλη μια φορά, την απουσία ενός άντρα από το πλευρό της; Όταν διαρκώς μπροστά από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας γιγαντώνονται τα πιο αξεπέραστα εμπόδια, δύο πράγματα συμβαίνουν: ή εγκαταλείπεις ή πεισμώνεις. Κι η Άννα πείσμωσε. Σε αυτό το γάμο έπρεπε να εμφανιστεί με ένα σύζυγο ή, έστω, έναν αρραβωνιαστικό. Της έμεναν μόνο δύο εβδομάδες για να τον βρει...
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Το διάβασα σε 4 ώρες. Ήταν μικρό το βιβλίο αν και έχω συνηθίσει να διαβάσω μεγαλύτερα σε όγκο από τη συγκεκριμένη συγγραφέα και όχι μόνο. Έχει αρκετά γρήγορο ρυθμό σε όλη την υπόθεση, πολλές αλήθειες, αρκετά επίκαιρο, με δόσεις χιούμορ και λίγους πρωταγωνιστές για να κάνουν την ιστορία πιο ενδιαφέρουσα. Η ιστορία μιας κοπέλας που δεν έχει παντρευτεί ακόμα, οι αντιδράσεις και η αντιμετώπιση που δέχεται από το κοινωνικό της περίγυρο. Όλα αυτά την σπρώχνουν να κάνει ένα γάμο που νομίζει ότι είναι τέλειος. Είναι έτσι όμως; Θα είναι ευτυχισμένη και μετά το γάμο ή μάλλον δεν έπρεπε να παντρευτεί ποτέ της; Κι ας της έλεγαν οι άλλοι να παντρευτεί για να μην μείνει στο ράφι. Το βιβλίο εκτός από αλήθειες αναφέρεται και στα προβλήματα της καθημερινότητας που αντιμετωπίζει ένα ζευγάρι, και ο κοινωνικός περίγυρος τους. Πραγματικά ένα ευχάριστο βιβλίο για να περάσετε την ώρα σας. Δε θα βαρεθείτε σε κανένα σημείο.
2 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Τα χρόνια έχουν περάσει και πολλές φορές νοσταλγούμε εκείνα τα όμορφα, για κάποιους, παιδικά χρόνια. Τι κι αν έχουν περάσει όμως. Σαν χτες θυμάμαι κάποιες πρωταπριλιάτικες πλάκες που κάναμε στο σχολείο και όχι μόνο εκεί. Μια μέρα σαν κι αυτή, σηκώνει μόνο πλάκες. Στο σπίτι, σε φίλους, σε ξαδέρφια, σε θείους. Όσα χρόνια κι αν περάσουν αυτές οι πλάκες, έχουν γράψει ιστορία και έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μας. Από τις κλασσικές μέχρι και τις πιο τραγικές που ίσως να είχαν άσχημη κατάληξη.
1η πλάκα: Τα κορδόνια σου λύθηκαν
Πρωί πρωί με το που σηκωνόμασταν για να ετοιμαστούμε στο σχολείο, η κλασσική πλάκα που μας έκαναν οι γονείς μας ή τα αδέρφια μας και στην συνέχεια την κάναμε κι εμείς αλλά δεν έπιανε ήταν " Ει κοίτα κάτω σου λύθηκαν τα κορδόνια"
2η πλάκα: Ανταλλαγή των τάξεων
Ίσως η πρώτη πλάκα που κάναμε στο δάσκαλο όταν πηγαίναμε στο σχολείο ήταν να αλλάξουμε τάξη, αφού είχαμε συνεννοηθεί από την προηγούμενη μέρα με άλλη τάξη καμιά φορά και μεγαλύτερη, και να νομίζει ότι μπήκε σε άλλη. Φυσικά τα γέλια ήταν πολλά όπως και της δασκάλας που τότε έκανε την ανήξερη. Καμιά φορά συνέχιζε κι εκείνη την πλάκα, αφού καθόταν στην έδρα κι έκανε κανονικό μάθημα για κανένα 10λεπτο.
3η πλάκα: Αράχνες & φιδάκια
Ψεύτικες αράχνες, πλαστικά φιδάκια, ψεύτικες κατσαρίδες, μικρά ποντικάκια. Κι άλλα τόσα που παίρναμε από το περίπτερο, κάποια μάλιστα τα τρώγαμε μετά. Μόνο μια δασκάλα είχε βάλει τις τσιρίδες γιατί φοβόταν τις αράχνες...Δεν είναι και λίγο να κάνει μάθημα και να βλέπει μια ψεύτικη αράχνη να κρέμεται από πάνω της...Ευτυχώς της είπαν άμεσα ότι πρόκειται για πλάκα.
4η πλάκα: Καρφίτσα στην καρέκλα
Όσο σκέφτομαι αυτήν την πλάκα...νομίζω ήταν κάπως. Να βάζουμε 2 καρφίτσες στην καρέκλα και μόλις κάτσει η δασκάλα στην έδρα να πεταχτεί επάνω. Ευτυχώς δεν υπήρχαν αληθινά ατυχήματα. Μόνο κάτι φωνές. Και να μην επαναληφθεί.
5η πλάκα: Οδοντόκρεμα στην κιμωλία
Ποτέ δε κατάλαβα ούτε κι έκανα αυτή τη πλάκα. Να βάζεις οδοντόκρεμα στην κιμωλία και όταν πάει ο δάσκαλος να γράψει κάτι στον πίνακα εκείνη να μην γράφει. Όχι ότι δεν είχε αποτέλεσμα και γέλια.
6η πλάκα: Τηλεφωνικές φάρσες
Αδιαμφισβήτητα οι τηλεφωνικές φάρσες ήταν μια από τις πλάκες που κάναμε όλοι μας, ακόμα και όταν δεν ήταν πρωταπριλιά. Παίρνεις ένα γνωστό σου τηλέφωνο άλλαζες φωνή και του μιλούσες....και σε έπαιρνε στα σοβαρά. Προϋπόθεση να μην σε πιάσουν τα γέλια. Καμιά φορά βάζαμε ένα φίλο να πάρει τους γονείς μας τηλέφωνο και να του πει "Να κ.Χ η κόρη σας είχε ένα ατυχηματάκι. Έπεσε και έσπασε το χέρι της". Καμιά φορά οι γονείς έρχονταν σε μάζευαν από κει που είσαι...μπορεί να σε έβλεπαν μέσα στα αίματα (να ναι καλά η κέτσαπ που έκανε φοβερή δουλειά) και σε έτρεχαν στα νοσοκομεία. Ευτυχώς όμως για αυτούς τους λες μια πλάκα έκανα πρωταπριλιά....τώρα αν τα άκουγες από πάνω αυτό ήταν άλλο θέμα. Ίσως μια κακόγουστη πλάκα.
7η πλάκα: Τι έχεις εδώ;
Ναι ήταν κάτι που το συνηθίζαμε όλοι έτσι για να κάνουμε μια πλάκα και να τους τρομάξουμε λιγάκι. Πόσες φορές είπατε στο φίλο σας ή στα αδέρφια σας ή σε οποιονδήποτε "Τι έχεις εδώ;" , "Τι έχεις στο κεφάλι σου;", "Αχ κάτι έχεις εδώ" και όλοι απαντούσαν με τρόμο "Τι έχω; Πάρτο γρήγορα" ή τους έλεγες "Κοίτα πάνω" και αυτοί πάντα κοιτούσαν.
Αυτές και άλλες πολλές που δεν μου έρχονται στο μυαλό. Πολλές πλάκες που ο καθένας μας έκανε όταν ήταν σε μικρή ηλικία. Σίγουρα αυτές οι 7 ήταν οι πιο κλασσικές πλάκες. Υπήρχαν και υπάρχουν και οι κακόγουστες πλάκες. Πλέον εγώ έχω σταματήσει να κάνω πλάκες γιατί απλούστατα μερικοί έχουν χάσει το χιούμορ τους, ακόμα και στις πιο cult ή cool πλάκες.
__________________________________________________________
Το blog αποτελεί μια ερασιτεχνική προσπάθεια όπου εκφέρεται καθαρά η προσωπική μου άποψη. Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση άρθρων και φωτογραφιών του blog, με σαφή αναφορά στην αρχική πηγή τους. Ότι δημοσιεύετε σ΄αυτή τη σελίδα είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog Οι Δικές μου Στιγμές Copyright © 2010 XP All rights reserved
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons