ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α)Συγγραφέας: Καίτη Οικονόμου
β)Τίτλος: Η Καρδιά Θυμάται
γ)Έτος έκδοσης: 2013
δ)Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Στα βιβλία της Καίτης Οικονόμου, δεν χρειάστηκε να διαβάσω τις κριτικές. Σε αγαπημένους, άλλωστε, συγγραφείς, ποτέ δε το κάνω, απλά παίρνω το βιβλίο, είτε αυτό αξίζει είτε όχι. Τα βιβλία όλα της κ.Οικονόμου τα συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα. Ιδιαίτερα τη "Λευκή Ορχιδέα" αλλά και το "Η καρδιά Θυμάται". Το τελευταίο της βιβλίο, ήταν ένα ακόμη πραγματικά καταπληκτικό βιβλίο. Διαβάζεται μονορούφι - το τελείωσα σε μια μέρα. Από την αρχή της ιστορίας μέχρι το τέλος σου κρατάει το ενδιαφέρον. Οι χαρακτήρες, η όμορφη πλοκή, η περιγραφή της άλλοτε πρωτεύουσας της Ελλάδας, το Ναύπλιο, όπου σε ταξιδεύει στα μονοπάτια του, τα έντονα συναισθήματα που εναλλάσσονται, οι πολλές συγκινήσεις και φυσικά ένα happy end, που περιμένεις πως και πως. Μια ιστορία, που ξετυλίγεται, ένα ζευγάρι, εκ των οποίων ένας ανήκει στο Star System, έστω και αν δε θέλει να λέγεται πως ανήκει εκεί αλλά και τα προβλήματα που δημιουργούνται και βιώνει το ζευγάρι μέσα απ΄αυτό το δύσκολο επάγγελμα. Πόσο δύσκολο είναι να ανήκει ο σύντροφος σου στον κόσμο της τέχνης και δή της υποκριτικής; Μπορούν να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που δημιουργούνται ή τα δημιουργούν κάποιοι; Μπορεί μια αμνησία να κάνει κάποιον να ξεχάσει αυτά που θέλει και πρέπει; Άπειρα ερωτήματα που σου δημιουργεί ένα βιβλίο. Η καρδιά θα απαντήσει γιατί η καρδιά θυμάται. Κρίμα που θα στερηθούμε τη γραφή της κ.Οικονόμου. Μας λείπει!!!
Πλοκή: Τον ξέβρασε αναίσθητο η θάλασσα σε μια παραλία του Ναυπλίου μετά από ένα τοπικό μπουρίνι. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι πάσχει από αμνησία. Μόλις ανάρρωσε από τα τραύματά του, βρήκε δουλειά και σπίτι, και συνδέθηκε ερωτικά με μια δασκάλα. Αλλά δεν είχε ανακτήσει τη μνήμη του, δε θυμόταν ούτε το όνομά του. Μια μέρα χτύπησε την πόρτα του μια άγνωστη. Δεν μπόρεσε να δει πώς ήταν – την ηλικία της, το ύψος της, το ντύσιμό της· γιατί μόλις αντίκρισε τα μάτια της αισθάνθηκε χαμένος. Ήταν σκούρα μπλε σαν το ανοιχτό πέλαγος και, καθώς τα κοίταζε καθηλωμένος, μια αβάσταχτη νοσταλγία πλημμύρισε την ψυχή του... «Αντρέα, δε με θυμάσαι;» του είπε η άγνωστη με τα μπλε μάτια. «Είμαι η γυναίκα σου». Λίγο αργότερα έμαθε ότι ο γάμος τους είχε ναυαγήσει και ζούσαν σαν δυο ξένοι κάτω από την ίδια στέγη. Το μυαλό του δε θυμόταν τίποτα από την παλιά ζωή του. Αλλά η καρδιά θυμάται…
5 στα 5
Δείτε την κριτική μου και στις Εκδόσεις Ψυχογιός εδώ.
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
περιμενω πως κ πως να ανεβουν κι αλλα βιβλια σε αρχεια
ΑπάντησηΔιαγραφή