Σίγουρα όμως ένα όμορφο έθιμο είναι αυτό της Μαρτιάς. Από τα παλιά χρόνια μέχρι και σήμερα επικρατεί η συνήθεια να δένουμε ένα βραχιολάκι από κόκκινη και λευκή κλωστή που φοριέται είτε σαν βραχιόλι στον καρπό του χεριού αλλά και στο χέρι στο µεσαίο δάχτυλο. Το άσπρο χρώμα συμβολίζει την αγνότητα και το δεσμό της οικογένειας, ενώ η κόκκινη συμβολίζει την αγάπη. Συνήθως τον Μάρτη τον φοράνε κυρίως στα μικρά παιδιά, για να «μην τα πιάνει το μάτι», ή όπως λένε άλλοι, για να «μην τα μαυρίζει ο ήλιος». Πολλοί είναι εκείνοι που την κρατούν στο χέρι για 9 μέρες, άλλοι πάλι μέχρι την 25η Μαρτίου και άλλοι μέχρι να τελειώσει ο μήνας.
Διαβάστε μια ιστορία που αναφέρεται γιατί ο Φλεβάρης «κουτσευτός» και ο Μάρτης 31 μέρες:
Οι τελευταίες μέρες του Μάρτη λέγονται “της Μπάμπους οι μέρες” γιατί μια γριά τσομπάνισσα ξεγέννησε τις προβατίνες της μέχρι της 30 του μήνα με καλοκαιρία και νομίζοντας ότι ξεγέλασε τον Μάρτη, που είχε τότε 30 μέρες, αφού δεν έπαθαν τίποτα τα αρνάκια της, τον κορόιδευε.
Όμως, ο Μάρτης θύμωσε για την προσβολή της γριάς και έκλεψε μια μέρα απ' τον Φλεβάρη (που έμεινε κουτσός) για να την εκδικηθεί. Η 31η λοιπόν του Μάρτη ήταν σωστή θεομηνία. Χιονοθύελλες και παγωνιές σάρωσαν τη φτωχή γριά, την μπάμπω, και δεν έμεινε ούτε πρόβατο, ούτε προβατίνα.
Καλό μήνα σε όλους με ένα όμορφο τραγούδι, που μας εκπροσώπησε το 1991 στο διαγωνισμό της Eurovision!
Δημοσίευση σχολίου