Book Review: Οι τρεις υποσχέσεις - Χρυσηίδα Δημουλίδου

Μετά από αρκετό καιρό, από τα τέλη του καλοκαιριού συγκεκριμένα, έψαχνα να βρω να διαβάσω ένα βιβλίο λογοτεχνικό. Είχα διαβάσει σε ένα από τα site που παρακολουθώ, τα νέα βιβλία που κυκλοφορούν, κάποια μου έκαναν κλικ από την πλοκή τους καθώς και από τις κριτικές που έδιναν αναγνώστες, που ήταν αρκετά καλές. Είχα σκοπό να παραγγείλω κάποιο βιβλίο online αλλά τελικώς κάτι με συγκράτησε. Απογευματάκι της επόμενης μέρας κι ενώ έχω φτιάξει μια ζεστή σοκολάτα, αυτή που έδειχνε το πρωί ο Άκης Πετρετζικής στο Πρωϊνό μου, και χτυπάει το θυροτηλέφωνο. Μια συνάδελφος της μαμάς μου ήρθε να επιστρέψει κάποια βιβλία που είχε πάρει και έφερε κάποια δικά της, μήπως και ήθελε να τα διαβάσει η μαμά μου. Μεσα σε αυτά τα βιβλία ήταν κι αυτό της Χρυσηίδας Δημουλίδου. "Οι τρεις υποσχέσεις" ήταν το βιβλίο που ήθελα να διαβάσω εδώ και καιρό και όταν το είδα το άρπαξα με τη μία. 

Μετά το "Λύκο της Μοναξιάς" και το "Φιλί του Δράκου" αυτό το βιβλίο ήταν ακόμα καλύτερο. Άλλωστε η Δημουλίδου είναι από τις αγαπημένες μου συγγραφείς και δεν θα μπορούσα να μην διάβαζα ένα ακόμη της βιβλίο, το οποίο όπως αποδείχτηκε ήταν πολύ καλό και άξιζε πραγματικά να αφιερώσω το χρόνο μου και να με κάνει να δω τα πράγματα πιο διαφορετικά. Οι σελίδες μπορεί να ήταν πολλές αλλά αυτό δεν με εμπόδισε να το τελειώσω μέσα σε τρεις μέρες. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α)Συγγραφέας: Χρυσηίδα Δημουλίδου β)Τίτλος: Οι τρεις υποσχέσεις 

γ)Έτος έκδοσης: 2012 δ)Έκδοση: Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Μετά τον Όμηρο Αβραμίδη και η Χρυσηίδα Δημουλίδου αναφέρεται στα τραγικά γεγονότα της Κύπρου το 1974, λεπτομερώς. Συνδυάζοντας τα με την γέννηση ενός κοριτσιού κάτω από αντίξοες συνθήκες, την φυγή, την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, τις τρεις υποσχέσεις, κι έναν έρωτα συνθέτει μια καταπληκτική ιστορία με ένα ιδανικό φινάλε. Μια ιστορία στην οποία ταυτίζεται ο αναγνώστης με την ηρωίδα, και η συγκίνηση μετατρέπεται σε χαρά.

                    4 στα 5                      

Πλοκή: Οι τρεις υποσχέσεις που έδωσε στον πατέρα της ήταν αυτό που κράτησε η Μυρτάλη και ρίζωσαν σαν γερό δέντρο στην καρδιά της. Η μοίρα της επέλεξε να έρθει στον κόσμο στις 20 Ιουλίου του 1974 στην Αμμόχωστο, την ημέρα της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο. Οι βομβαρδισμοί και η μυρωδιά του θανάτου ήταν αυτά που υποδέχτηκαν τον ερχομό της. Τα δραματικά γεγονότα που ακολούθησαν έγιναν η αιτία να αφυπνιστεί αργότερα το χάρισμα της συγγραφής που κουβαλούσε μέσα της και σύντομα να γίνει η αγαπημένη συγγραφέας του αναγνωστικού κοινού. Η Μυρτάλη τα έχει πλέον όλα. Φήμη, δόξα, πλούτη, έρωτα. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει, μέχρι που οι παρασκηνιακές κινήσεις κάποιων ανθρώπων που αγάπησε την οδηγούν στον όλεθρο και την απόγνωση. Η ίδια βρίσκεται εγκλωβισμένη σ’ έναν εφιάλτη, που ως τότε πίστευε ότι μόνο η συγγραφική της πένα μπορούσε να εμπνευστεί. Οι τρεις υποσχέσεις, όμως, όρκος ιερός, είναι εκείνες που της δίνουν τη δύναμη να παλέψει. Γιατί το Βαρώσι είναι εκεί και την περιμένει…

* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει