Η παράδοση στη Θράκη

Η ιστορία της Θράκης είναι συνυφασμένη με τη μουσική, το χορό και το τραγούδι και το μουσικό της υλικό έχει μια πολυμορφία μοναδική ίσως για τον Ελλαδικό χώρο. Οι μουσικοί δρόμοι της Θράκης, χαράχθηκαν μέσα από τους μουσικούς πολιτισμούς του Βυζαντίου και του Αραβικού κόσμου αλλά και την αισθητική παράδοση των διαφορετικών εθνοτήτων που συμβιώνουν στον ευρύτερα ιστορικό χώρο της Θράκης. Μουσικά διαμορφώθηκαν τρεις περιοχές της Ανατολικής Θράκης, της Βόρειας και της Δυτικής. Δάνεια και επιρροές αυτών των περιοχών της Θράκης, απέκτησαν τοπικό χρώμα. 

Η μουσική είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο υφαίνεται η ζωή της Θράκης.

Ο αυλός, η λύρα, η γκάιντα, το νταούλι, η μασιά και αργότερα το κανονάκι, η πολίτικη λύρα, το ούτι, το βιολί μαζί με τα αντιφωνικά ή μή, τραγούδια, συνοδεύουν τους Θράκες σ΄όλους τους μεγάλους σταθμούς του βίου τους. Η μετανάστευση στη δεκαετία του 60 η οποία λειτούργησε καταλυτικά, σημάδεψε την παραδοσιακή κοινωνία του Ν.Έβρου. Υποχώρησαν οι παλιές δομές και η λειτουργία της κοινότητας άλλαξε. Επιπλέον χάθηκε η σύνδεση της μουσικής, του χορού και των τραγουδιών με τη λειτουργία της κοινωνίας. Η νέα πραγματικότητα οδήγησε στην ίδρυση πολλών πολιτιστικών συλλόγων (δεκαετία 80-90) που εξυπηρετούσε την ανθρώπινη ανάγκη του "ανήκειν", την βαθιά ανάγκη της κάθε κοινότητας για επικοινωνία, ψυχαγωγία, διατήρηση και προβολή της παράδοσης τους. Στην οργάνωση και την λειτουργία των συλλόγων αυτών πρωτοστάτησαν οι γυναίκες, φορείς της παράδοσης με ζωντανή τη μνήμη της χαμένης γενέθλιας γης.

Σήμερα όλο και πιο πολύ νέοι, γίνονται μέλη αυτών των πολιτιστικών συλλόγων και ασχολούνται ενεργά με αυτούς, φέρνοντας και μεγάλες διακρίσεις από το εξωτερικό. Πολλοί τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι, παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς χορών εντός και εκτός Ελλάδας κατακτώντας μια θέση στην πρώτη τριάδα πανελληνίως και πανευρωπαικώς αντίστοιχα, φέρνοντας διακρίσεις για την παράδοση της Θράκης. Οι συνεχιστές της παράδοσης είναι αρκετοί.

Η παράδοση της Θράκης ζωντανεύει μέσα από την Θεοπούλα & Λαμπριάνα Δοϊτσίδη, αδερφές του ,ενός από τους συνεχιστές της παράδοσης μας, Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη. Ακούστε μια σπάνια εκτέλεση του τραγουδιού "Σε τούτα 'δω τ΄αρχοντικά"

Παρτιτούρες για μπουζούκι #1

10 χρόνια πριν, εκεί γύρω στα 14, η αγάπη μου για τη μουσική, με έκανε να ασχοληθώ έστω και ερασιτεχνικά με το μπουζούκι. Δεν ήθελα και πολύ για να πείσω τους δικούς μου, που δεν τους φάνηκε και παράξενο σε αντίθεση με κάποιους άλλους. Τον δάσκαλο τον είχα βρει εύκολα. Οικογενειακός φίλος. Η πρώτη επαφή με το μπουζούκι ήρθε λίγες εβδομάδες μετά, με την επίσκεψη στο Ωδείο της πόλης μου. Ο δάσκαλος μου μού είχε παραγγείλει ήδη το μπουζούκι και την επομένη θα το είχα στα χέρια μου. Η πρώτη μέρα στο Ωδείο ήταν κάπως για μένα. Φυσικά οι υπόλοιποι που μάθαιναν το συγκεκριμένο μουσικό όργανο ήταν αγόρια και όπως ήταν φυσικό τους ήταν παράξενο που μια κοπέλα θέλει να μάθει μπουζούκι. Δεν βλέπεις και εύκολα κορίτσια να παίζουν με μπουζούκι. Βέβαια ευτυχώς για μένα τα μαθήματα θα γίνονταν σπίτι μου. Η πρώτη μέρα ήταν απλά θεωρία στο Ωδείο. Για 2 σχεδόν χρόνια το μπουζούκι ήταν η κύρια δραστηριότητα για μένα, μιας που έπρεπε να αποφασίσω για το ποια δραστηριότητα, έστω και για δύο χρόνια, έπρεπε να εγκαταλείψω. Την ενασχόληση μου με τους παραδοσιακούς χορούς ή αυτή με το μπουζούκι. Φυσικά και το δεύτερο για μένα ήταν αυτό που ήθελα να κάνω.

10 χρόνια μετά και πλέον μπορώ να πω πως συνεχίζω, όχι βέβαια με το ίδιο πάθος, την ενασχόληση μου με το μπουζούκι. Ευκαιρία λοιπόν να μοιραστώ ότι έχω μάθει. Πολλές από αυτές δεν είναι γραμμένες σε πεντάγραμμο ωστόσο σκοπεύω να μοιραστώ αρκετές παρτιτούρες τραγουδιών που έμαθα να παίζω και συνεχίζω. Από εδώ μέσα παρουσιάζω λοιπόν, τις «Παρτιτούρες για Μπουζούκι». Οι «Παρτιτούρες για Μπουζούκι» πρόκειται για ένα μουσικό τετράδιο μέσα από το οποίο θα παρουσιάζω τις δικές μου σημειώσεις, παρτιτούρες, που μου δόθηκαν από τον καθηγητή που ήταν υπεύθυνος για την εκμάθηση μου στο μουσικό όργανο, το μπουζούκι. Τραγούδια που αγαπήσαμε μέσα από παρτιτούρες, μόνο για μπουζούκι (τετράχορδο), τις οποίες και μοιράζομαι.

Πατήστε πάνω στο τίτλο και μεταφερθείτε στις «Παρτιτούρες για Μπουζούκι».

Το άγαλμα

Το τρελοκόριτσο

Περασμένες μου Αγάπες

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά τον δάσκαλο μου κ.Κουρμπίδη Γιώργο για όλα αυτά που μου έμαθε.

Τοp 5 - Αγαπημένες Ξένες σειρές

Το δικό μου top 5, επιστρέφει. Πριν από λίγο καιρό είχα αναφέρει-προτείνει τα καλύτερα βιβλία, τα αγαπημένα σε μένα. Τώρα, στην δεύτερη ανάρτηση μου κάνω λόγο για ξένες σειρές-αγαπημένες μου, που πρέπει όλοι να δούμε ή λίγο πολύ τις έχουμε δει. Δεν μου ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να σκεφτώ ποιες ξένες σειρές παρακολούθησα και παρακολουθώ ακόμη όταν αυτές προβάλλονται για ακόμη μια φορά σε επανάληψη.

Τοp 5 - Ξένες Σειρές

5. Grey's Anatomy 

Grey's Anatomy, Ιατρικές Υποθέσεις(Dr House), Nip Tuck, Three Rivers. Τέσσερις επιλογές όπου έπρεπε να επιλέξω μόνο μια. Πρόκειται για τέσσερις σειρές ιατρικού περιεχομένου τις οποίες και παρακολουθούσα με μανία. Τις τελευταίες τρεις σειρές τις παρακολουθούσα ανελλιπώς. Όσο για την πρώτη σειρά δεν ήθελα να ακούω. Άκουγα από τη μαμά μου και την αδελφή μου ότι είναι πολύ ωραία, για τον Ντέρεκ τον κούκλο τον γιατρό - σημασία εγώ δεν έδινα. Ως που έκανα την αρχή να κάτσω να δω από την αρχή τη σειρά, μιας που δεν είχα τίποτα να κάνω. Τι ήταν να την αρχίσω... κόλλησα. Οκ ίσως έκανα το λάθος να μην τη δω τότε που προβάλλονταν στην τηλεόραση. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα dvd και τα βλέπω όλα μαζεμένα. Και τώρα που τα είδα όλα περιμένω το επόμενο. Ναι μπορώ να πω πως μου άρεσε λίγο περισσότερο από τον Dr House. Πολύ περισσότερο από το Nip Tuck και το Three Rivers. Εύκολη η επιλογή το Νο5 τελικά. 
Περισσότερα για τη σειρά δείτε εδώ.

4. The Walking Dead (Οι περιπατητές)

Η αλήθεια είναι πως για το Νο4 βρέθηκα σε δίλημμα και αυτό γιατί δύο σειρές που παρακολουθώ και δεν έχουν τελειώσει ακόμη και είναι από τις καλύτερες στο είδος που έχω δει και λατρεύω. Μιλάω για τα "The Walking Dead" και "American Horror Story". Με μια μικρή διαφορά ωστόσο κερδίζει το The Walking Dead. Ταινίες με zombie έχω δει ουκ ολίγες φορές. Σειρές όμως όχι.  Ήταν και ο αρχηγός των "ζωντανών" που με τράβηξε- μιλάω για τον Andrew Lincoln- ήταν και τα zombie, οπότε δεν ήθελε και πολύ και κόλλησα. Είναι από τις σειρές που έκαναν τη διαφορά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Αμερική και αυτό επειδή είναι καλογυρισμένη. Μέσα από τη συχνότητα του Fox, κάθε Δευτέρα περιμένω με ανυπομονησία το καινούριο επεισόδιο. Πάντως οι λάτρεις τέτοιου είδους δεν πρέπει να τη χάσουν.

Περισσότερα για τη σειρά δείτε εδώ και εδώ.

3. Lost (Οι Αγνοούμενοι) 

Αρχικά είχα δει τα πρώτα επεισόδια του πρώτου κύκλου από τη συχνότητα της ΝΕΤ. Αργότερα σταμάτησε να μεταδίδεται και για λίγο καιρό πάλι ο πρώτος κύκλος παίχτηκε από τον Ant1. Όσο για τους υπόλοιπους κύκλους τους παρακολούθησα από DVD. Ήταν μια σειρά πραγματικά που λάτρεψα από την αρχή. Μόνο και μόνο η ιστορία για τη ζωή των επιζώντων ενός αεροπορικού δυστυχήματος σε ένα μυστηριώδες νησί ήταν αρκετά ενδιαφέρον για μένα. Αγαπημένοι μου ήρωες και ωραίοι άντρες κατά γενική ομολογία ήταν φυσικά ο Τζακ και ο Σόγιερ.  Κάπου στη μέση είχα μπερδευτεί αλλά ακόμα και τώρα μια πικρία για το τέλος την είχα και την έχω. Εν πάσει περιπτώση ήταν από τις σειρές που το κάθε επεισόδιο το έβλεπα με αγωνία και φυσικά με ενδιέφερε με ποιον θα πήγαινε στο τέλος η Κέιτ. 

Περισσότερα για τη σειρά δείτε εδώ.

2. Charmed (Οι Μάγισσες)

Ήταν από τις πιο δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές και μακράν από τις καλύτερες και αγαπημένες που έχω δει. Μαγεία, ξόρκια, η Δύναμη των Τριών, ένα Βιβλίο Σκιών και 4 μάγισσες που νικούν το κακό, ήταν η συνταγή για να θεωρηθεί η σειρά από τις πιο δημοφιλείς τηλεοπτικές και μακροβιότερες σειρές όλων των εποχών. Η Πάιπερ, η Φοίβη και η Πρου στην αρχή και η Πέιτζ αργότερα. Σαφώς για μένα η τελευταία ήταν η λιγότερο συμπαθητική-αγαπημένη. 

Περισσότερα για τη σειρά δείτε εδώ.

1. Friends (Tα Φιλαράκια)

Ήταν η αγαπημένη παρέα πολλών όπως και δικιά μου και συνεχίζει ακόμα μέσα από τις επαναλήψεις. Από τη συχνότητα του Star Channel, μας συστήθηκαν για πρώτη φορά το 1994 και μας κράτησαν παρέα ως το 2004. Ο λόγος για την Ρέιτσελ, τον Τσάντλερ, την Μόνικα, τον Ρος, τη Φοίβη και τον Τζόι.

Περισσότερα για τη σειρά δείτε εδώ.

Αυτό ήταν το δικό μου top 5 με τις δικές μου αγαπημένες σειρές. Ελπίζω να έχετε δει κάποιες αλλιώς κάντε το σύντομα. Μην τις χάσετε. Αξίζουν πραγματικά!!!

Το μπαούλο της γιαγιάς #1

Το μπαούλο της γιαγιάς ανοίγει και δίνει μικρά tips για καθημερινά πράγματα. Συμβουλές από πάππου προς πάππου, που λένε, που μου έχουν δώσει αλλά και έχω ακούσει από γιαγιά, μαμά, και θείες. Σας παραθέτω το πρώτο μέρος από το μπαούλο μου.

1. Λερώσατε το τραπεζομάντηλο με κόκκινο κρασί. 
Η αλήθεια είναι πως μια φορά την έπαθα αλλά ευτυχώς το ούζο την έκανε τη δουλειά του. Λίγο ούζο στα σημάδια από κόκκινο κρασί και θα γίνει το τραπεζομάντηλο όπως πριν.

2. Βράστε νερό για το κρύωμα

Το έχω πάθει αρκετές φορές. Και ποιος δεν έχει "κρυώσει" λιγάκι και δεν μπορεί να αναπνεύσει από τη μύτη γιατί του έχει κλείσει λόγω του κρυώματος. Βράστε λίγο νερό ή μαζί και φύλλα ευκάλυπτου σε μια κατσαρόλα και ρίξτε το σε ένα μπολ, πάρτε μια πετσέτα μικρή σκεπάστε το κεφάλι σας και σκύψτε από πάνω της και εισπνεύσετε τους ατμούς. Η αναπνοή σας θα ελευθερωθεί και το κρύωμα θα υποχωρήσει.

3.Καθαρό στρώμα με σόδα

Όταν μου το είπαν, αδυνατούσα να το πιστέψω. Κι όμως επειδή το έχουν κάνει σας το λέω. Αν θέλετε να καθαρίσετε το στρώμα σας  απλώστε παντού μαγειρική σόδα. Αφήστε την για μια ώρα περίπου και μετά με την ηλεκτρική σκούπα αφαιρέστε τη σόδα από το στρώμα.

4. Παραπάνω αλάτι στο φαγητό

Εντάξει στην αρχή όταν πρωτομαγείρευα πάντα μου έπεφτε λίγο παραπάνω-και σε ποιον δεν έχει πέσει. Ήξερα ότι σε κάποιες περιπτώσεις ρίχνουμε λίγη ζάχαρη. Για την πατάτα όμως ομολογώ πρώτη φορά το είδα. Πάρτε μια ωμή πατάτα ξεφλουδίστε την, πλύνετε την με κρύο νερό και ρίξτε την μέσα στο φαγητό μέχρι να τελειώσει. Το άμυλο της, θα απορροφήσει το αλάτι. 

5. Λεμόνι για τα πλακάκια

Εντάξει το έκανα στα πλακάκια της κουζίνας αλλά γίνεται και στα πλακάκια του πατώματος- αν δε πιαστείτε. Στύψτε λεμόνια και ρίξτε ένα πανί στο χυμό αυτών. Τρίψτε τα πλακάκια και το αποτέλεσμα θα σας ξαφνιάσει. Και τα πλακάκια θα λάμψουν αλλά θα έχετε και ένα ευχάριστο άρωμα στο σπίτι σας.

Το μπαούλο της γιαγιάς για σήμερα κλείνει. Την επόμενη φορά με πέντε ακόμα μικρές συμβουλές για μικρά καθημερινά πράγματα. 

Η παραδοσιακή μουσική είναι της μόδας

Πολλές φορές όταν βρεθώ σε κάποιο μουσικό κέντρο είτε αυτό είναι μπουζούκια είτε μουσική σκηνή είτε και club μου κάνει τρομερή εντύπωση πως πλέον πολλοί καλλιτέχνες ή dj εντάσσουν στο πρόγραμμα τους τραγούδια παραδοσιακά. Θρακιώτικα, Κρητικά, Ποντιακά και Νησιώτικα έχουν την τιμητική τους. Τώρα τελευταία ειδικά στα club τα Κρητικά θα ακουστούν σίγουρα. Ζωιδάκης, Κρητικός κ.α. Με λίγα λόγια η παραδοσιακή μουσική έχει μπει για τα καλά στα αυτιά μας, μιας που τη χρησιμοποιούν αρκετοί γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες και το εντυπωσιακό είναι ότι η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη στα τραγούδια αυτά που έχουν αρκετά "παραδοσιακά" στοιχεία. Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν.

Ο Ψαραντώνης, Γιάννης Χαρούλης, ο Ζωιδάκης, και ο Μιχάλης Τζουγανάκης βασίζονται στην Κρητική παράδοση και δημιουργούν κατά κάποιον τρόπο σύγχρονα Κρητικά παραδοσιακά τραγούδια. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης έχει τραγουδήσει παραδοσιακά τραγούδια της Κύπρου και ο Λεωνίδας Μπαλάφας, νικητής του Fame Story 4, έχει εισάγει αρκετά στοιχεία του τσάμικου της Ηπείρου στη μουσική του. Ο Γιάννης Χαρούλης που εγώ τον έμαθα προσφάτως, και κόλλησα με το τραγούδι "Πάντα Θλιμμένη Χαραυγή", το οποίο και είναι Κρητικό παραδοσιακό τραγούδι. Να μην ξεχάσω να αναφέρω τον Γιάννη Αγγέλακα και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου που καταφέρνουν να κάνουν κάτι πρωτοποριακό να αναμείξουν τον ηλεκτρισμό με τα παραδοσιακά και το λαϊκό με το μοντέρνο. Οι Χρόνης Αηδονίδης, ο Καρυοφύλλης Δοϊτσίδης με τις αδερφές του, ο Βαγγέλης Δημούδης έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα πλέον στη Θράκη και την θρακιώτικη παράδοση. Συνεχιστές αυτής της παράδοσης ο Θύμιος Γκογκίδης που ερμηνεύει περισσότερο, τραγούδια Ανατολικής Ρωμυλίας αλλά φυσικά και πολλά τοπικά συγκροτήματα που απαρτίζονται κυρίως από νέα παιδιά. Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Στέλλα Κονιτοπούλου, Γιάννης Πάριος μας συστήνουν τα νησιώτικα και πολλοί καλλιτέχνες πλέον στο δεύτερο πρόγραμμα τους τα ερμηνεύουν -όπως και κάποια θρακιώτικα-με τον κόσμο να ανταποκρίνεται με το παραπάνω. Ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης θεωρείται για πολλούς ο καλύτερος, γνήσιος Πόντιος και τραγουδιστής της ποντιακής μουσικής. Οι συνεχιστές αυτής της παράδοσης είναι πολλοί είτε Πόντιοι στην καταγωγή είτε μη.

Το συμπέρασμα είναι ότι τελικά ο Έλληνας όπως θέλει το λαϊκό του έτσι θέλει και το παραδοσιακό του. Κρατάει την παράδοση ζωντανή γιατί η ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΉ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ!!!!