Την ίδια πληγή χτυπάω ξανά
Εκει που ματώνει εκει που πονά
Κι ας λενε ο χρόνος πως είναι γιατρός
Εγω τον παγώνω δεν γίνεται αλλιώς
Γιατι….
Μακρια σου τα χρόνια μισά
Μισή η ανάσα μισή η καρδιά
Μονάχα οι νύχτες μου είναι διπλές
Αργά ξημερώνει αν ξέρεις πως φταις
Αγκάθι παλιό δεν λέει να βγει
Σημάδι αφήνει μια τρύπα μικρή
Κι αν μοίρασα πονο σε φίλους κι εχθρούς
Αυτός με θυμάται σε μαύρους καιρούς
Δημοσίευση σχολίου