Επιστολή ενός θαυμαστή προς τον Γ.Πλούταρχο

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΣΤΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟ
ΜΑΡΤΙΟΣ 2003

Αγαπητέ Γιάννη,

Ήταν καλοκαίρι όταν σε συνάντησα για πρώτη φορά. Μια ζεστή αυγουστιάτικη ΝΥΧΤΑ ΗΡΘΕΣ στη ζωή μου και άλλαξες τον τρόπο που αντιμετώπιζα μέχρι τότε τα πράγματα κάνοντας με να ΠΑΡΑΜΙΛΑΩ. Πάντα πίστευα ότι ο εκάστοτε καλλιτέχνης που έχεις απέναντι σου έχει μια ΧΑΡΤΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ και ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Η ΑΓΑΠΗ που του δίνει ο κόσμος . Εσύ όμως και ΜΟΝΟ ΕΣΥ, από την πρώτη στιγμή ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ και απέδειξες ότι είσαι πραγματικά ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ. Και ΕΨΑΧΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ, ξέρεις: ΕΝΑΣ ΘΕΟς της πίστας που ταυτόχρονα είναι τόσο ανθρώπινος όσο το παιδί της διπλανής πόρτας.
Εκείνη η επίσκεψη θα μου μείνει αξέχαστη. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα με ΤΑ ΓΕΡΑΚΙΣΙΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ: ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ από ένα κοινό που σε έβλεπε σα να ήσουν ΟΛΑ ΕΣΥ και που ΗΘΕΛΕ ΛΕΕΙ ΝΥΧΤΕΣ ΑΠΌ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ που σπάει από τη θύελλα που ξεσηκώνεις. Και ΦΥΣΑΕΙ ΠΟΛΥ όταν κάνεις την εμφάνιση σου...

Φεύγοντας αισθανόμουν ότι Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΖΑΛΙΣΜΕΝΗ. Είπα ότι ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΘΑ ΠΕΙΣΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ  πως ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ και νόμιζα ότι ΣΕ ΞΕΠΕΡΑΣΑ σβήνοντας ότι είδα και έζησα εκείνη τη νύχτα. Αδύνατον! Από τότε ,όπου κι αν πάω, ακόμα και στη μακρινή ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ, ΣΕ ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΠΑΝΤΟΥ και ΖΩ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ με τα τραγούδια σου.

Από τότε βέβαια σε συνάντησα πολλές φορές και συνέδεσα την παρουσία σου με χάρες και με λύπες, στιγμές που ήταν πάντα ξεχωριστές. Και όταν μένω ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΞΑΝΑ κοιτάζω τις ΜΙΚΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ από εκείνες τις στιγμές ακούγοντας τα τραγούδια με τα οποία ΜΙΛΑΣ στην ψυχή μου και ξέρω ότι ποτέ ξανά δεν είμαι ΜΟΝΟΣ ΑΡΓΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ παρόλου που ΚΑΙ  Ο ΝΟΥΣ ΜΟΥ ΠΑΛΙ ΞΕΝΥΧΤΑ.

Δεν ξέρω λοιπόν ΑΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ, το σίγουρο όμως είναι ότι λέω στην ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ γιατί ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΕ ΔΩ και να ξαναζήσω ανεπανάληπτες στιγμές όπως αυτές που έχω ζήσει παρέα με φίλους με τη συντροφιά σου ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ούτε θέλω να ξεχάσω.

ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ  σε κούρασα. Κλείνοντας θα ήθελα να σου πω ζητήσω κάτι που είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα: ΓΕΛΑ, ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ, Γιάννη. Ή ΜΗΠΩΣ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΠΟΛΛΑ; 

__________________________________________________________ 

Το blog αποτελεί μια ερασιτεχνική προσπάθεια όπου εκφέρεται καθαρά η προσωπική μου άποψη. Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση άρθρων και φωτογραφιών του blog, με σαφή αναφορά στην αρχική πηγή τους. Ότι δημοσιεύετε σ΄αυτή τη σελίδα είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog Οι Δικές μου Στιγμές Copyright © 2010 XP All rights reserved